| قُلِ اللّٰهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ | بگو: «بار الها ! ای مالک هستی ، |
| تُؤْتِى الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ | مالکیّت و حکومت را به هر کس که بخواهی، می‌دهی؛ |
| وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ | و از هر کس که بخواهی، می‌گیری؛ |
| وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ | هرکس را که بخواهی عزیز یا خوار می‌گردانی؛ |
| بِیَدِکَ الْخَیْرُ | خیر، تنها به دست توست ؛ |
| اِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ (۲۶) | و فقط تو بر همه‌ی کارها، توانایی» (۲۶) |
| تولِجُ اللَّیْلَ فِى النَّهارِ وَ تولِجُ النَّهارَ فِى اللَّیْلِ | به آرامی شب را در روز و روز را در شب وارد می‌کنی؛ |
| وَ تُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ | زنده را از مرده، بیرون می‌آوری؛ و مرده را از زنده، بیرون می‌آوری؛ |
| وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ (۲۷) | و به هر کس که خواهی فراوان و بی‌حساب روزی می‌دهی (۲۷) |
| لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنونَ الْکافِرینَ اَوْلِیاءَ مِنْ دونِ الْمُؤْمِنینَ | مؤمنان نباید کافران را، به جای مؤمنان، به سرپرستی بگیرند؛ |
| وَ مَنْ یَفْعَلْ ذٰلِکَ | و هر کس از شما چنین کند، |
| فَلَیْسَ مِنَ اللّهِ فى شَىْءٍ | خداوند او را به حال خود رها می‌کند؛ |
| اِلّا اَنْ تَتَّقوا مِنْهُمْ تُقاهً | مگر به خاطر اینکه بخواهید از خطری پیشگیری و تقیّه کنید |
| وَ یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهو | و خدا شما را از مجازات خود می‌ترساند؛ |
| وَ اِلَى اللّهِ الْمَصیرُ (۲۸) | و بازگشت همه‌ی تحوّلات به سوی خداست (۲۸) |
| قُلْ اِنْ تُخْفوا ما فى صُدورِکُمْ اَوْ تُبْدوهُ | بگو: «اگر آنچه را در سینه‌هایتان هست، پنهان یا آشکارش کنید، |
| یَعْلَمْهُ اللّهُ | خدا آن را می‌داند ؛ |
| وَ یَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الْاَرْضِ | و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، را می‌داند؛ |
| وَ اللّهُ عَلیٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ (۲۹) | و خدا بر هر کاری تواناست». (۲۹) |
