در این مطلب، سوره آل عمران آیات ۱۳۴ تا ۱۳۶ از قرآن کریم را مورد بررسی قرار می‌دهیم که در آن به توصیف نیکوکاران پرداخته است. این آیات نه تنها به خصوصیات اخلاقی مطلوبی که باید در زندگی روزمره ما حضور داشته باشند، بلکه به امید و آمرزش الهی در برابر خطاهایمان نیز اشاره می‌کنند. این آیات حکایت از کسانی دارند که در شادی و غم، خشم خود را کنترل کرده و خطاهای دیگران را می‌بخشند. آنها در لحظات ضعف، خداوند را به یاد می‌آورند و برای گناهان خود آمرزش می‌طلبند. وعده‌ی خداوند برای این افراد نیکوکار، آمرزش و بهشتی با نهرهایی که از زیر پایشان جاری است می‌باشد. در ادامه، این آیات را به همراه ترجمه فارسی آورده ایم.
وَ لَمْ یُـصِرّوا عَلیٰ ما فَعَلوا وَ هُمْ یَعْلَمونَ (۱۳۵)
و برکارهایشان پافشاری ندارند؛ زیرا می‌دانند خطاهایی دارند(۱۳۵)
اُولٰئِکَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَهٌ مِنْ رَبِّهِمْ
پاداش آنان آمرزشی از جانب صاحب اختیارشان است؛
وَ جَنّاتٌ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ
و باغ‌هایی که از زیر آنها نهرها جاری است؛
خالِدینَ فیها وَ نِعْمَ اَجْرُ الْعامِلینَ (۱۳۶)
درحالی که آنجا ماندگارند و پاداش اهل‌عمل چه نیکوست. (۱۳۶)
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
در رفاه و سختی، انفاق کنید؛ خشم خود را فرو برید و خطای مردم را ببخشید زیرا خدا نیکوکاران را دوست دارد؛ پاداش آنان آمرزشی از جانب صاحب اختیارشان است و باغ‌هایی که از زیر آنها نهرها جاری است؛ در آنجا ماندگارند و پاداش اهل‌عمل چه نیکوست.
