در این مطلب به بررسی سوره یونس آیات ۷ تا ۱۰ از قرآن کریم که حاوی مطالبی درباره مقایسه مؤمنان و غافلان است می پردازیم. این آیات تفاوت میان کسانی را که به آخرت ایمان دارند و نیکوکارند، با کسانی که بی‌توجه به آیات الهی‌اند، بیان می‌کند. در این آیات، سرانجام بهشتی مؤمنان و جایگاه آتشین غافلان توصیف شده است. همچنین، دعا و نیایش مؤمنان در بهشت مطرح شده که حاکی از تسبیح و ستایش خداوند است.
اِنَّ الَّذینَ لایَرْجونَ لِقاءَنا
حقیقتاً کسانی که به ملاقات و دیدار با ما امیدی ندارند،
[i] این ذکر آنقدر برکت دارد که در بهشت نیز آن را می‌گوئیم.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، صاحب اختیار آنها، به سبب ایمانشان، آنان را هدایت می‌کند؛ پاداش آنها، باغ‌های پر نعمت بهشتی است، که از زیر آنها نهرها جاری است . نیایش آنان در آنجا این است که: «بار الها، تو منزّهی» و درودشان در آنجا «سلام» است و پایان سخنشان این که: ستایش برای خداست، همان صاحب‌اختیار جهانیان.
