در این مطلب به بررسی سوره هود آیات ۴۵ تا ۴۷ از کلام الله مجید می پردازیم که درباره درخواست حضرت نوح (ع) از خداوند برای نجات پسرش و پاسخ خداوند به ایشان می‌باشد. حضرت نوح (ع) از خداوند می‌خواهد که پسرش را نجات دهد اما خداوند به ایشان می‌فرماید که پسرش از صالحین و پیروان نیست، پس نجاتی هم برای او نیست. سپس حضرت نوح (ع) تسلیم فرمان الهی می‌شود و از خداوند می‌خواهد که او را بیامرزد. از این ماجرا می‌توان درس گرفت که نباید در برابر قضا و قدر الهی اعتراض کرد بلکه باید تسلیم فرمان و اراده خدا بود.
[i] از این آیه درس می گیریم که اگر امر خدا بر این باشد که عزیز ما را ببرد، اعتراض نکنیم زیرا از حکمت الهی بی خبریم و اگر اعتراض کنیم از جاهلین خواهیم بود.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
نوح خدای خود را صدا زد و گفت:«خدایا، پسرم از خاندان من است؛ وحتماً وعده‌ی تو راست است؛ و تو بهترین حکم کنندگانی» خداوند فرمود: «ای نوح او از خانواده تو نیست تا نجاتش دهیم، او عمل ناشایسته داشت، پس آنچه را به آن دانشی نداری، از من نخواه؛ من تو را نصیحت می‌کنم که از جاهلان نباشی» . نوح گفت: «خداوندا، به تو پناه می‌برم که آنچه را به آن دانشی ندارم، از تو بخواهم و اگر مرا نیامرزی و برمن رحم نکنی از زیانکاران می‌شوم».
