در این مطلب سوره ابراهیم آیات ۲۳ تا ۲۷ از کلام الله مجید که درباره مقایسه سرنوشت مؤمنان و کافران است را بررسی می کنیم. این آیات به توصیف بهشتی که نصیب مؤمنان می‌شود و عاقبت نامطلوب کافران می‌پردازد. همچنین با ذکر مثال‌هایی، به تفاوت کلام خوب و بد و اثر آن بر مؤمنان و کافران اشاره می‌کند. در مجموع، این آیات تصویری از سرانجام اعمال و گفتار انسان‌ها برحسب ایمان و کفرشان ارائه می‌دهد.
خداوند با سخن استوار قرآن، مومنان را ثابت قدم می‌کند[ii]
فِى الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ فِى الْـآخِرَهِ
در زندگی دنیا و در آخرت .
وَ یُضِلُّ اللّهُ الظّالِمینَ
و خدا ستمگران را گمراه می‌کند ؛
وَ یَفْعَلُ اللّهُ ما یَشاءُ (۲۷)
و خداست که هر چه را بخو‌اهد، انجام می‌دهد.
[i] «کلمه‌ی طیبه» همان توحید است، نسل خوب هم نسل انسانهای موحد مثل حضرت ابراهیم است.
[ii] بر اساس آیه ۱۰۲ نحل معلوم می‌شود منظور از قول ثابت در این آیه همان قرآن کریم است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، در باغ‌هایی که از زیر آنها نهرها جاری است، وارد می‌شوند؛ در حالی که به اجازه‌ی خدای خود در آن ماندگارند؛ درودشان در آنجا، «سلام» است
خداوند با سخن استوار قرآن، در زندگی دنیا و در آخرت، مومنان را استوار می‌کند و خداست که ستمگران را گمراه می‌کند؛
