| وَ اِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ | هر گاه قرآن بخوانی، |
| جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لایُؤْمِنونَ بِالْآخِرَهِ حِجابًا مَسْتورًا (45) | میان تو و کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند پرده‌ای ناپیدا قرار می‌دهیم |
| وَ جَعَلْنا عَلیٰ قُلوبِهِمْ اَکِنَّهً اَنْ یَفْقَهوهُ | و بر دل‌هایشان، پوششی قرار دادیم که آن را نفهمند؛ |
| وَ فى آذانِهِمْ وَقْرًا وَ اِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِى الْقُرْآنِ وَحْدَهو وَلَّوْا عَلیٰ اَدْبارِهِمْ نُفورًا (46) | و در گوش‌هایشان سنگینی؛ و هنگامی که در قرآن، خدا را به یگانگی یاد می‌کنی، با حالت نفرت دور می‌شوند |
| نَحْنُ اَعْلَمُ بِما یَسْتَمِعونَ بِهى | ما بهتر می‌دانیم «چرا گفتار تو را دنبال می‌کنند» |
| اِذْ یَسْتَمِعونَ اِلَیْکَ وَ اِذْ هُمْ نَجْویٰ | وقتی به تو گوش می‌دهند و با هم نجوا می‌کنند، |
| اِذْ یَقولُ الظّالِمونَ | ستمگران میگویند: |
| اِنْ تَتَّبِعونَ اِلّا رَجُلًا مَسْحورًا (47) | «فقط از مردی جادو شده، پیروی می‌کنید» |
| اُنْظُرْ کَیْفَ ضَرَبوا لَکَ الْاَمْثالَ | بنگر که چگونه برای تو مثال زدند |
| فَضَلّوا فَلا یَسْتَطیعونَ سَبیلًا (48) | و گمراه شدند و نمی‌توانند راهی بیابند |
| وَ قالوا اَئِذا کُنّا عِظامًا وَ رُفاتًا | و گفتند: «آیا وقتی مُردیم و استخوانِ ما پوسید و متلاشی شد، |
| اَئِنّا لَمَبْعوثونَ خَلْقًا جَدیدًا (49) | باز آفرینشی جدید خواهیم داشت؟» |
| قُلْ کونوا حِجارَهً اَوْ حَدیدًا (50) | بگو: «سنگ یا آهن هم بشوید، |
| اَوْ خَلْقًا مِمّا یَکْبُرُ فى صُدورِکُمْ | یا هر مخلوقی که بازآفرینی آن در نظر شما، غیرممکن باشد»، خدا |
| فَسَیَقولونَ مَنْ یُعیدُنا | شما را زنده می‌کند. میگویند: «چه کسی ما را باز می‌گرداند؟» |
| قُلِ الَّذى فَطَرَکُمْ اَوَّلَ مَرَّهٍ | بگو: «همان کس که نخستین بار شما را پدید آورد» |
| فَسَیُنْغِضونَ اِلَیْکَ رُئوسَهُمْ | سپس سر را از روی انکار تکان خواهند داد |
| وَ یَقولونَ مَتیٰ هُوَ | و میگویند: « این وعده، کی می‌رسد؟» |
| قُلْ عَسیٰ اَنْ یَکونَ قَریبًا (51) | بگو: «شاید نزدیک باشد» |
| یَوْمَ یَدْعوکُمْ فَتَسْتَجیبونَ بِحَمْدِهى | روزی که او شما را می‌خواند و شما ستایشگرانه، او را قبول کرده |
| وَ تَظُنّونَ اِنْ لَبِثْتُمْ اِلّا قَلیلًا (52) | و می‌پندارید جز اندکی در حال مرگ، نبوده‌اید. |
