این صفحه، سوره زخرف آیات 36 تا 39 از قرآن کریم را ارائه می‌دهد که به موضوع اسارت برخی از مردم در چنگال شیطان و گمراهی‌شان می‌پردازد. این آیات توضیح می‌دهند که چگونه کسانی که از یاد خدا غافل می‌شوند، شیطانی برایشان گمارده می‌شود تا آن‌ها را از راه راست گمراه سازد. سپس روز قیامت فرا می‌رسد و این افراد پشیمان می‌شوند، اما دیگر فایده‌ای ندارد و آن‌ها سزای اعمال خود را خواهند دید.
وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمٰنِ
و هر کس از یاد خدای رحمان رو بگرداند
نُقَیِّضْ لَهو شَیْطانًا فَهُوَ لَهو قَرینٌ (36)
بر او شیطانی را می‌گماریم تا همنشین او باشد
وَ اِنَّهُمْ لَیَصُدّونَهُمْ عَنِ السَّبیلِ
و مسلّماً آن شیاطین این مردم را از راه حق باز می‌دارند
وَ یَحْسَبونَ اَنَّهُمْ مُهْتَدونَ (37)
با آن که این گمراهان، گمان می‌کنند که هدایت شده‌اند
حَتّیٰ اِذا جاءَنا قالَ
تا قیامت که نزد ما آید، و به همنشین شیطانی خود گوید:
یا لَیْتَ بَیْنى وَ بَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ
«ای کاش بین من و تو فاصله‌ی شرق و غرب بود؛
فَبِئْسَ الْقَرینُ (38)
که چه بد همنشینی بودی!»
وَ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ اِذْ ظَلَمْتُمْ
و امروز، هرگز برایتان سودی ندارد، زیرا ستم می‌کردید
اَنَّکُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِکونَ (39)
که شما در مجازات، مشترکید.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
هر کس از یاد خدای رحمان رو بگرداند بر او شیطانی را می‌گماریم تا همنشین او باشد و آن شیطان او را از راه حق باز می‌دارند.
