در این مقاله، سوره قمر آیات ۱۸ تا ۳۲ از قرآن کریم که به سرگذشت قوم عاد و ثمود و عذاب الهی که به سبب انکار پیامبران بر آنها نازل شد، همراه با ترجمه فارسی آن آمده است. این آیات، با زبانی رسا و الفاظی قاطع، سنت الهی در نابودی قومی را که پیامبران خود را تکذیب می‌کنند، به تصویر می‌کشد و انسان را به تفکر و تعقل در این آیات دعوت می‌نماید.
| کَذَّبَتْ عادٌ | قوم عاد پیامبران را دروغ شمردند، |
| فَکَیْفَ کانَ عَذابى وَ نُذُرِ (۱۸) | پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ |
| اِنّا اَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحًا صَرْصَرًا | ما بر آنان تند بادی وحشتناک فرستادیم؛ |
| فى یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ (۱۹) | در روزی که شوم که مجازات آن پایدار و مستمر بود[i] |
| تَنْزِعُ النّاسَ | مردم قوی هیکل را از جا برمی‌کَند، |
| کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ (۲۰) | گویی درختان خرمایی بودند که از ریشه درآمده‌اند[ii] |
| فَکَیْفَ کانَ عَذابى وَ نُذُرِ (۲۱) | پس مجازات و هشدارهایم چگونه بود؟ |
| وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ | و قطعاً این قرآن را برای تذکّر و بهره گیری، آسان کرده‌ایم؛ |
| فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۲۲) | پس آیا کسی هست که این نصیحت را پذیرا باشد؟ |
| کَذَّبَتْ ثَمودُ بِالنُّذُرِ (۲۳) | قوم ثمود هشدارها را دروغ شمردند |
| فَقالوا اَبَشَرًا مِنّا واحِدًا نَتَّبِعُهو | و گفتند: «آیا از انسانی تک و تنها، از خودمان پیروی کنیم؟ |
| اِنّا اِذًا لَفى ضَلالٍ وَ سُعُرٍ (۲۴) | در این صورت ما واقعاً در گمراهی و حماقت هستیم |
| اَ اُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنا | آیا از بین ما، فقط بر او وحی شده است؟ |
| بَلْ هُوَ کَذّابٌ اَشِرٌ (۲۵) | خیر بلکه او دروغگویی خودپسند است». |
| سَیَعْلَمونَ غَدًا | فردای قیامت، خواهند دانست، |
| مَنِ الْکَذّابُ الْاَشِرُ (۲۶) | دروغگوی خودپسند کیست؟ |
| اِنّا مُرْسِلُوا النّاقَهِ فِتْنَهً لَهُمْ | ما آن «مادّه شتر» را، برای امتحان آنها فرستادیم؛ |
| فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ (۲۷) | پس به صالح پیامبر گفتیم: «مراقبشان باش و صبر کن» |
| وَ نَبِّئْهُمْ اَنَّ الْماءَ قِسْمَهٌ بَیْنَهُمْ | و به آنان خبر ده، که این آب میان آنها و«مادّه شتر»، تقسیم شده ؛ |
| کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ (۲۸) | در هر نوبت آب، باید صاحبش حاضر باشد |
| فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطیٰ فَعَقَرَ (۲۹) | پس یار‌شان را صدا کردند و او شمشیر برداشت و شتر را کشت |
| فَکَیْفَ کانَ عَذابى وَ نُذُرِ (۳۰) | و مجازات و هشدارهایم چگونه بود؟ |
| اِنّا اَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ صَیْحَهً واحِدَهً | ما یک موج وحشتناک کوبنده بر آنان فرستادیم؛ |
| فَکانوا کَهَشیمِ الْمُحْتَظِرِ (۳۱) | آنگاه همچون گیاه خُردشده ای، در آغل رمه ها شدند |
| وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ | و قطعاً این قرآن را برای تذکّر و بهره گیری آسان کرده‌ایم؛ |
| فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۳۲) | پس آیا کسی هست که این نصیحت را پذیرا باشد؟ |
[i] بعضی ها در ماه محرم و صفر ازدواج نمی‌کنند و می‌گویند نحس است. ولی قرآن فرموده «در انجام نیکیها شتاب کنید»(مؤمنون/۶۱). زمان و مکان نحوست نمی‌آورد. نحسی از گناه است.
[ii] ریشه‌ی درخت خرما وسیع و عمیق است و به سختی می‌توان آن را با ریشه از جا کَند. این تعبیر زیبای قرآن، هم تنومندی و قدرت بدنی قوم عاد را نشان می‌دهد و هم شدت بادی که آنها را از پا در آورده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
- قوم حضرت لوط، هشدارها را دروغ شمردند، ما نیز بر آنان طوفانی از شن فرو فرستادیم، مگر بر خانواده‌ی لوط، که سحرگاه آنان را نجات دادیم ؛ این نعمتی از جانب ما بود. این گونه، هرکس را که شکر کند؛ پاداش می‌دهیم؛ قطعاً این قرآن را برای تذکّر و بهره گیری آسان کرده‌ایم؛ پس آیا کسی هست که این نصیحت را پذیرا باشد؟
