این نوشتار شامل سوره مدثر آیات ۱ تا ۷ از کلام الله مجید می‌باشد. این آیات حاوی اولین وحی الهی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌باشند که ایشان را به قیام و انذار مردم، پاک کردن لباس‌ها و دوری از پلیدی‌ها، خودداری از منت گذاشتن بر مردم و صبر و شکیبایی در راه خداوند فرا می‌خوانند. این آیات نخستین وظایف رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را بیان می‌کنند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ
به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی
یا اَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ (۱) قُمْ فَاَنْذِرْ (۲)
[i] «منت گذاشتن» در اصل یعنی هدیه ارزشمند به کسی دادن. ما در مَثَل فارسی به این کار «نان قرض دادن» می‌گوییم. یعنی هدیه با ارزشی به کسی بدهیم با این انتظار که او هدیه با ارزشتری برگرداند. قرآن کریم این نوع کارها را نادرست شمرده و نهی کرده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
برخیز و هشدار ده، و خدایِ صاحب اختیارت را، بزرگ دار، و لباس‌هایت را پاک و تمیز کن و پلیدی را ترک کن و منّت مگذار و برای رضای خدایت، صبر کن
