این مقاله شامل سوره انسان آیات ۱ تا ۱۱ از قرآن مجید است. در این آیات، خداوند متعال انسان را به یادآوری آفرینش و گذشته خود دعوت می‌کند و او را به شکرگزاری و پرهیز از ناسپاسی سفارش می‌نماید. همچنین، سرنوشت نیکوکاران و بدکاران در قیامت بیان شده و ویژگی‌های نیکوکارانی که از روز سخت قیامت در امان خواهند بود، شرح داده شده است. امید است با مطالعه این مقاله، خوانندگان محترم بتوانند از پندهای این آیات الهی بهره‌مند شوند.
| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| هَلْ اَتیٰ عَلَى الْاِنْسانِ حینٌ مِنَ الدَّهْرِ | آیا بر انسان زمانی طولانی از روزگار نگذشت، |
| لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکورًا (۱) | که چیزی قابل ذکر نبود؟ |
| اِنّا خَلَقْنَا الْاِنْسانَ مِنْ نُطْفَهٍ اَمْشاجٍ | بلی، حقیقتاً ما انسان را از نطفه‌ی مختلط آفریدیم[i] |
| نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعًا بَصیرًا (۲) | او را می‌آزماییم، از این رو او را شنوا و بینا قرار دادیم |
| اِنّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ | ما به حقیقت راه هدایت را به او نشان دادیم، |
| اِمّا شاکِرًا وَ اِمّا کَفورًا (۳) | خواه شکرگزار باشد، خواه ناسپاس |
| اِنّا اَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ | مسلّماً ما برای منکرانِ حقیقت |
| سَلاسِلَا وَ اَغْلالًا وَ سَعیرًا (۴) | غُلّ و زنجیر وآتش سوزان، آماده کرده‌ایم |
| اِنَّ الْاَبْرارَ یَشْرَبونَ مِنْ کَأْسٍ | ولی نیکان از جامی سیراب می‌شوند که |
| کانَ مِزاجُها کافورًا (۵) | آمیخته با بوی خوش کافور است. |
| عَیْنًا یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللّه | آن جام از چشمه‌ای پُر شده، که بندگان خدا از آن می‌نوشند؛ |
| یُفَجِّرونَها تَفْجیرًا (۶) | و آن چشمه را با اراده‌ی خود، جاری می‌کنند |
| یوفونَ بِالنَّذْرِ | نیکوکارانی که: به نذرهایشان وفا می‌کنند |
| وَ یَخافونَ یَوْمًا کانَ شَرُّهو مُسْتَطیرًا (۷) | و از روزی که شرّش فراگیر است، می‌ترسند |
| وَ یُطْعِمونَ الطَّعامَ عَلیٰ حُبِّهى | و به خاطر محبّت‌الهی، غذا می‌دهند |
| مِسْکینًا وَ یَتیمًا وَ اَسیرًا (۸) | به بینوا و یتیم و اسیر. |
| اِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ | می‌گویند: « فقط برای خشنودی خداوند به شما غذا می‌دهیم ؛ |
| لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لاشُکورًا (۹) | از شما پاداش و سپاسی نمی‌خواهیم» |
| اِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْمًا عَبوسًا قَمْطَریرًا (۱۰) | ما بخاطر روزی که تیره و دشوار است، از خدای خود می‌ترسیم |
| فَوَقاهُمُ اللّهُ شَرَّ ذٰلِکَ الْیَوْمِ | از این رو خدا آنها را از شرّ آن روز نگاه می‌دارد |
| وَ لَقّاهُمْ نَضْرَهً وَ سُرورًا (۱۱) | و به آنان شادابی و شادمانی می‌بخشد. |
[i] نطفه‌ی امشاج به معنی سلولی است که حاصل از ترکیب اسپرماتوزوئید و اوول می باشد. انسان حدود یک هزار میلیارد سلول در بدن خود دارد و هر سلول انسان دارای ۴۶ کروموزوم است ولی سلولهای جنسی هم در مرد و هم در زن، تعداد آنها نصف می‌شود یعنی ۲۳ کروموزوم دارد. پس از وارد شدن اولین اسپرماتوزوئید به سلول تخم کرموزوم ها با هم ترکیب شده و یک سلول طبیعی به وجود می آورند. قرآن به این تک سلول نفس واحده می گوید. این سلول از طریق دو نیمه شدن تولید مثل کرده و تعداد آن به سرعت زیاد می شوند و با گذشت زمان تمام اندامهای بدن در تاریکی رحم مادر شکل می گیرد تا پس از نُه ماه انسان کاملی متولد شود.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- ما انسان را از نطفه‌ی مختلط آفریدیم، و حتماً او را می‌آزماییم، از این رو او را شنوا و بینا قرار دادیم؛ ما به حقیقت راه هدایت را به او نشان دادیم، خواه شکرگزار باشد، خواه ناسپاس؛ ما برای منکرانِ حقیقت، غُلّ و زنجیر و آتش سوزان، آماده کرده‌ایم ؛ ولی نیکوکاران، از جامی سیراب می‌شوند که آمیخته با بوی خوش کافور است؛ آن جام از چشمه‌ای پُر شده، که بندگان خدا از آن می‌نوشند؛ و آن چشمه را با اراده‌ی خود، جاری می‌کنند؛ نیکوکارانی که به نذرشان وفا می‌کنند؛ آنها به خاطر محبّت‌الهی، به بینوا ویتیم واسیر غذا می‌دهند و می‌گویند:« فقط برای خشنودی خدا به شما غذا می‌دهیم، از شما پاداش و سپاسی نمی‌خواهیم، ما بخاطر روزی که تیره و دشوار است، از مجازات خدای خود می‌ترسیم»؛ از این رو خدا آنها را از شرّ آن روز نگاه می‌دارد و به آنان شادابی و شادمانی می‌بخشد.
