این مقاله شامل سوره فجر آیات ۲۱ تا ۳۰ از قرآن کریم است. در این آیات، خداوند متعال به توصیف حوادث عظیم روز قیامت می‌پردازد. از جمله لرزش و دگرگونی زمین، محشور شدن مردم و فرشتگان، پشیمانی انسان‌ها از اعمال گذشته و سرانجام ورود انسان‌های شایسته به بهشت الهی. امید است با مطالعه این ترجمه، خوانندگان محترم بتوانند از معانی عمیق و زیبای این آیات مبارکه بهره‌مند شوند.
کَلّا اِذا دُکَّتِ الْاَرْضُ دَکًّا دَکًّا (۲۱)
هرگز چنین نمانَد؛ آنگاه که زمین به سختی کوبیده شود
[i] در روایات آمده است که سوره فجر، مربوط به امام حسین(ع) است. شاید دلیل آن همین آیات نورانی در پایان این سوره باشد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
آنگاه که زمین به سختی کوبیده شود و صاحب اختیارت، بیاید در حالی که فرشتگان، صفّ در صفّ، آماده هستند، در آن روز جهنّم آورده شود؛ آن روزی است که انسان می‌فهمد؛ ولی دیگر، این «توجّه»، چه‌فایده‌ای دارد!؟ میگوید:«کاش من توشه‌ای برای زندگی خودم فرستاده بودم» در آن روز کسی مانند او، مجازات نمی‌کند و کسی مانند او، در بند نمی‌کشد؛ ای انسانِ آسوده خاطر! بسوی خدایت بازگرد؛ که از او خشنودی و او از تو راضی پس: «در میان بندگان من وارد شو» و «در بهشت ویژه خودم، داخل شو».
