| کُنْتُمْ خَیْرَ اُمَّهٍ اُخْرِجَتْ لِلنّاسِ | شما بهترین امّتی هستید که از بین مردم پدیدار شده‌اید، |
| تَأْمُرونَ بِالْمَعْروفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ | زیرا به خوبیها امر، و از بدیها نهی می‌کنید، |
| وَ تُؤْمِنونَ بِاللّهِ | و به خدا ایمان دارید ، |
| وَ لَوْ آمَنَ اَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْرًا لَهُمْ | و اگر اهل کتاب به تو ایمان آورده بودند، برایشان بهتر بود؛ |
| مِنْهُمُ الْمُؤْمِنونَ وَ اَکْثَرُهُمُ الْفاسِقونَ (110) | برخی از آنان مؤمنند، ولی بیشترشان بدکار هستند (110) |
| لَنْ یَضُرّوکُمْ اِلّا اَذًى | آنان زیانی به شما نخواهند رساند، فقط به شما آزار میرسانند |
| وَ اِنْ یُقاتِلوکُمْ یُوَلّوکُمُ الْاَدْبارَ ثُمَّ لایُنْصَرونَ (111) | و اگر با شما بجنگند، پشت کرده و می‌گریزند و یاری نمی‌شوند (111) |
| ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّهُ اَیْنَ ما ثُقِفوا | هر کجا یافت شوند، بر آنان مُهر خواری زده شده؛ |
| اِلّا بِحَبْلٍ مِنَ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النّاسِ | مگر آنکه به رشته‌ای از جانب خدا یا از جانب مردم چنگ زنند؛ |
| وَ بائوا بِغَضَبٍ مِنَ اللّهِ | و سزاوار خشم الهی شدند؛ |
| وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الْمَسْکَنَهُ | و همواره گرفتار کمبود و نداری خواهند بود؛ |
| ذٰلِکَ بِاَنَّهُمْ کانوا یَکْفُرونَ بِآیاتِ اللّهِ | زیرا آنان به آیات خدا کفر می‌ورزیدند؛ |
| وَ یَقْتُلونَ الْاَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ | و پیامبران را به ناحق می‌کُشتند؛ |
| ذٰلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانوا یَعْتَدونَ (112) | این، به سبب سرکشی و تجاوزکاری آنان بود (112) |
| لَیْسوا سَواءً مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ اُمَّهٌ قائِمَهٌ | اهل کتاب یکسان نیستند، گروهی درستکار و پایدارند؛ |
| یَتْلونَ آیاتِ اللّهِ آناءَ اللَّیْلِ وَ هُمْ یَسْجُدونَ (113) | آیات خدا را در طول شب در حال سجده می‌خوانند[i] (113) |
| یُؤْمِنونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الْـآخِرِ | به خدا و روز قیامت ایمان دارند؛ |
| وَ یَأْمُرونَ بِالْمَعْروفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ | به کار پسندیده امر و از کار ناپسند، نهی می‌کنند؛ |
| وَ یُسارِعونَ فِى الْخَیْراتِ | و در کارهای نیک می‌شتابند؛ |
| وَ اُولٰئِکَ مِنَ الصّالِحینَ (114) | و آنان از شایستگان هستند (114) |
| وَ ما یَفْعَلوا مِنْ خَیْرٍ فَلَنْ یُکْفَروهُ | و هرکار نیکی انجام دهند، هرگز از پاداش محروم نخواهند شد؛ |
| وَ اللّهُ عَلیمٌ بِالْمُتَّقینَ (115) | و خدا به حال اهل تقوا، کاملاً داناست. (115) |
