| اِنَّ اللّهَ اصْطَفیٰ آدَمَ وَ نوحًا وَ آلَ اِبْراهیمَ | همانا خدا، «آدم»، «نوح» و «خاندان ابراهیم» را برگزید، |
| وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمینَ (33) | و نیز «خاندان عمران» را، بر دیگر مردم جهان (33) |
| ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ | فرزندانی که بعضی از آنان از نسل بعضی دیگرند؛ |
| وَ اللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (34) | و خدا شنوایی داناست (34) |
| اِذْ قالَتِ امْرَاَهُ عِمْرانَ | هنگامی‌که «همسرِ عمران» گفت: |
| رَبِّ اِنّى نَذَرْتُ لَکَ ما فى بَطْنى مُحَرَّرًا | «خدایا، آنچه را در شکم دارم، برای تو نذر نموده و آزاد می‌کنم، |
| فَتَقَبَّلْ مِنّى اِنَّکَ اَنْتَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (35) | پس از من بپذیر که حقیقتاً تو شنوا و دانایی» (35) |
| فَلَمّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ اِنّى وَضَعْتُها اُنْثـٰی | وقتی او را به دنیا آورد، گفت: «خدایا، من دختری به دنیا آوردم» |
| وَ اللّهُ اَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ | در حالیکه خدا به آنچه زایید، داناتر بود؛ |
| وَ لَیْسَ الذَّکَرُ کَالْاُنْثیٰ | و ادامه داد: «پسر، برای خدمت در معبد، مانند دختر نیست» ؛ |
| وَ اِنّى سَمَّیْتُها مَرْیَمَ وَ اِنّى اُعیذُها بِکَ وَ ذُرِّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ (36) | و من او را «مریم» نام گذاشتم؛ و من، او و فرزندانش را از شرّ شیطان رانده شده، در پناه تو می‌آورم (36) |
| فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبولٍ حَسَنٍ | خداوند مریم و نذر مادرش را، به خوبی پذیرفت؛ [i] |
| وَ اَنْبَتَها نَباتًا حَسَنًا وَ کَفَّلَها زَکَرِیّا | و او را به نیکویی پرورش داد و «زکریّا» را سرپرست او نمود. |
| کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ | هر بار که زکریّا، در اتاق عبادت، بر او وارد می‌شد، |
| وَجَدَ عِنْدَها رِزْقًا | نزد او رزقی می‌یافت؛ |
| قالَ یا مَرْیَمُ اَنّیٰ لَکِ هٰذا | به او گفت: «ای مریم، این رزق از کجا برای تو میرسد !؟ » |
| قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ | مریم گفت: «این از جانب خداست؛ |
| اِنَّ اللّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ (37) | بی‌شک خدا به هر که بخواهد، روزیِ بی‌حساب می‌دهد». (37) |
