در این مطلب بر متن و ترجمه‌ی فارسی سوره آل عمران آیات 152 تا 155 از قرآن کریم تمرکز شده است. این بخش از قرآن، درباره وفای خدا به وعده‌هایش، اختلاف و نزاع در میان مومنان، و اینکه چگونه این اختلافات می‌توانند باعث شکست شوند، صحبت می‌کند و مثال هایی برای فهم بهتر ما می‌آورد. همچنین، آیات مذکور، رحمت و بخشش خداوند متعال در حق مؤمنانی که اشتباه کرده‌اند را یادآور می‌شود. این آیات بر مفهوم آزمایش‌های الهی و پاداشی که خدا به مؤمنان می‌دهد، تاکید دارد.
| وَ لَقَدْ صَدَقَکُمُ اللّهُ وَعْدَهو | قطعاً خدا به وعده‌اش با شما وفا نمود؛ |
| اِذْ تَحُسّونَهُمْ بِاِذْنِهى | آنگاه که دشمنان را به اذن او، تارومار می‌کردید، |
| حَتّیٰ اِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ فِى الْاَمْرِ | تا آنکه سست شُدید و با یکدیگر در کار جنگ، نزاع کردید؛ |
| وَ عَصَیْتُمْ | و نافرمانی نمودید؛ |
| مِنْ بَعْدِ ما اَراکُمْ ما تُحِبّونَ | بعد از آنکه، آنچه را از غنائم که دوست داشتید، به شما نشان داد؛ |
| مِنْکُمْ مَنْ یُریدُ الدُّنْیا | بعضی از شما دنیا طلبید، |
| وَ مِنْکُمْ مَنْ یُریدُ الْآخِرَهَ | و بعضی خواهان آخرت هستید |
| ثُمَّ صَرَفَکُمْ عَنْهُمْ لِیَبْتَلِیَکُمْ | سپس از تعقیب آنان منصرفتان کرد تا شما را بیازماید |
| وَ لَقَدْ عَفا عَنْکُمْ | و البتّه خدا از شما گذشت و عفوِتان نمود |
| وَ اللّهُ ذو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ (152) | و خدا به مؤمنان پاداشهایی اضافه می‌دهد (152) |
| اِذْ تُصْعِدونَ وَ لاتَلْوونَ عَلیٰ اَحَدٍ | هنگامی‌که در جنگ اُحُد، از کوه بالا رفته و به کسی توجّه نداشتید |
| وَ الرَّسولُ یَدْعوکُمْ فى اُخْراکُمْ | و پیامبر، شما را از میان گروه دیگری که پایدار بودند، صدا می‌زد؛ |
| فَاَثابَکُمْ غَمًّا بِغَمٍّ | پس خدا شما را با غمی بر روی غم، کیفر داد |
| لِکَىْ لاتَحْزَنوا عَلیٰ ما فاتَکُمْ وَ لا ما اَصابَکُمْ | تا برآنچه از دست دادید، یا به شما رسیده ، اندوهگین نشوید |
| وَ اللّهُ خَبیرٌ بِما تَعْمَلونَ (153) | و خدا به آنچه انجام می‌دهید، کاملاً آگاه است (153) |
| ثُمَّ اَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ اَمَنَهً نُعاسًا | سپس بعد از آن اندوه، خواب سبکی بر شما فرو فرستاد |
| یَغْشیٰ طائِفَهً مِنْکُمْ | که گروهی از شما را فرا گرفت |
| وَ طائِفَهٌ قَدْ اَهَمَّتْهُمْ اَنْفُسُهُمْ | ولی گروهی که به فکر جانشان بودند |
| یَظُنّونَ بِاللّهِ غَیْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجاهِلِیَّهِ | به ناحق، به خدا گمان بد می‌بَرَند، گمانی جاهلانه. |
| یَقولونَ هَلْ لَنا مِنَ الْاَمْرِ مِنْ شَىْءٍ | می‌گویند: «آیا در این کار، هرگز به جایی می‌رسیم؟» |
| قُلْ اِنَّ الْاَمْرَ کُلَّهو لِلّهِ | بگو: «مسلّماً اختیار همه‌ی کارها به دست خداست» |
| یُخْفونَ فى اَنْفُسِهِمْ ما لایُبْدونَ لَکَ | در دل خود چیزی را پنهان می‌کنند که برای تو آشکار نمی‌سازند |
| یَقولونَ لَوْ کانَ لَنا مِنَ الْاَمْرِ شَىْءٌ ما قُتِلْنا هٰهُنا | می‌گویند: «اگر ما برحق بودیم، در اینجا کشته نمی‌شدیم» |
| قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فى بُیوتِکُمْ | بگو «حتّی اگر در خانه‌های خود بودید |
| لَبَرَزَ الَّذینَ کُتِبَ‌عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ اِلیٰ مَضاجِعِهِمْ | مرگِ آنان که کشته شدن، تقدیرشان بود، در خوابگاههایشان می‌رسید |
| وَ لِیَبْتَلِیَ اللّهُ ما فى صُدورِکُمْ | و خدا می‌خواهد تا آنچه در سینه‌های شماست را، بیازماید |
| وَ لِیُمَحِّصَ ما فى قُلوبِکُمْ | و آنچه را در دل‌هایتان هست، پاک و خالص کند |
| وَ اللّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (154) | و خدا به درون سینه‌ها داناست» (154) |
| اِنَّ الَّذینَ تَوَلَّوْا مِنْکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ | کسانی از شما که در روز جنگِ بین دو گروه، گریختند؛ |
| اِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّیْطانُ بِبَعْضِ ما کَسَبوا | شیطان بود که به سبب پاره‌ای از کارهایشان، آنان را لغزاند |
| وَ لَقَدْ عَفَا اللّهُ عَنْهُمْ | ولی خدا از ایشان گذشت و عفوشان کرد؛ |
| اِنَّ اللّهَ غَفورٌ حَلیمٌ (155) | که خدا آمرزنده و بردبار است. (155) |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
چون سست شُدید و با یکدیگر نزاع کردید و نافرمانی نمودید؛ خداوند شما را مجازات کرد
بعضی از شما دنیا طلبید، و بعضی خواهان آخرت هستید. پس خدا شما را با غمی بر روی غم، کیفر داد
تا برآنچه از دست دادید، یا به شما رسیده، اندوهگین نشوید و خدا به آنچه انجام می‌دهید، کاملاً آگاه است
