| وَ ما اَصابَکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ | و آنچه در روز جنگِ بین دو گروه، به شما رسید، |
| فَبِاِذْنِ اللّهِ وَ لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنینَ (166) | به اذن خدا بود و این کار شد تا مؤمنان را معلوم کند (166) |
| وَ لِیَعْلَمَ الَّذینَ نافَقوا وَ قیلَ لَهُمْ | و کسانی که نفاق ورزیدند را مشخّص نماید و به آنان گفته شد: |
| تَعالَوْا قاتِلوا فى سَبیلِ اللّهِ اَوِ ادْفَعوا | «بیایید در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید» |
| قالوا لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناکُمْ | گفتند:«اگر جنگیدن می‌دانستیم، حتماً از شما پیروی می‌کردیم» |
| هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ اَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْایمانِ | در آن هنگام، آنان به کفر نزدیک‌تر بودند تا به ایمان، |
| یَقولونَ بِاَفْواهِهِمْ ما لَیْسَ فى قُلوبِهِمْ | با زبان‌هایشان چیزی می‌گفتند، که در دل‌هایشان نبود |
| وَ اللّهُ اَعْلَمُ بِما یَکْتُمونَ (167) | و خدا به آنچه پنهان می‌کنند، داناتر است (167) |
| اَلَّذینَ قالوا لِـاِخْوانِهِمْ وَ قَعَدوا | آنان که اهل تلاش نبودند، به برادرانشان گفتند: |
| لَوْ اَطاعونا ما قُتِلوا | «اگر از ما پیروی می‌کردند کشته نمی‌شدند». |
| قُلْ فَادْرَئوا عَنْ اَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ اِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (168) | بگو: «مرگ را از خود دور کنید، اگر راست می‌گوئید». (168) |
| وَ لاتَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فى سَبیلِ اللّهِ اَمْواتًا | هرگز گمان نکنید آنان که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده‌اند؛ |
| بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقونَ (169) | بلکه زنده‌اند و نزد خدای خود، روزی داده می‌شوند (169) |
| فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهى | به آنچه خدا از فضل و کرمش به آنان داده، شادمان هستند |
| وَ یَسْتَبْشِرونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ | وبه کسانی که هنوز از دنیا به آنان نپیوسته‌اند، بشارت دهند: |
| اَلّاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنونَ (170) | که نه ترسی دارند و نه اندوهگین می‌شوند (170) |
| یَسْتَبْشِرونَ بِنِعْمَهٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ | به نعمتی از جانب خدا و فضل او، بشارت می‌دهند |
| وَ اَنَّ اللّهَ لایُضیعُ اَجْرَ الْمُؤْمِنینَ (171) | و اینکه خدا پاداش مؤمنان را ضایع نمی‌کند. (171) |
