| وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ اَنْ یَقْتُلَ مُؤْمِنًا اِلّا خَطَئًا | هیچ مؤمنی نباید مؤمن دیگری را بکشد، جز از روی خطا. |
| وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَئًا | و هر کس مؤمنی را از روی خطا کشت |
| فَتَحْریرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ | کفّاره‌اش، آزاد کردن بنده‌ای مؤمن است |
| وَ دِیَهٌ مُسَلَّمَهٌ اِلیٰ اَهْلِه‌ى اِلّا اَنْ یَصَّدَّقوا | و خونبهایی هم باید به خانواده‌اش داد، مگر اینکه گذشت کنند |
| فَاِنْ کانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَکُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ | و اگر فردِ کشته‌شده مؤمنی از دشمنان شما باشد |
| فَتَحْریرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ | کفّاره‌ی آن فقط آزاد کردن بنده‌ای مؤمن است. |
| وَ اِنْ کانَ مِنْ قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ میثاقٌ | و اگر از گروهی باشد که با شما پیمان صلح دارند، |
| فَدِیَهٌ مُسَلَّمَهٌ اِلیٰ اَهْلِه‌ى | کفّاره‌ی آن دادن خونبها به خانواده مقتول، |
| وَ تَحْریرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ | و آزاد کردن یک بنده‌ی مؤمن است. |
| فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ | امّا کسی که برده ای نیافت، باید دو ماه پیاپی روزه بگیرد؛ |
| تَوْبَهً مِنَ اللّهِ | تا خدا توبه اش را بپذیرد ؛ |
| وَ کانَ اللّهُ عَلیمًا حَکیمًا (92) | و خدا همواره دانا و حکیم است |
| وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا | چنانچه کسی مؤمنی را عمداً بکشد، |
| فَجَزائُهو جَهَنَّمُ خالِدًا فیها | کیفرش جهنّم است و در آن ماندگار است؛ |
| وَ غَضِبَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهو | و خدا بر او خشم می‌گیرد و لعنتش می‌کند؛ |
| وَ اَعَدَّ لَهو عَذابًا عَظیمًا (93) | و برایش مجازاتی بزرگ آماده ساخته است. |
