در این مقاله، به بررسی سوره نساء آیات 160 تا 162 خواهیم پرداخت که در آنها، عدل الهی و پاداش و جزای اعمال انسان مورد توجه قرار گرفته است. در این آیات، خداوند ستم و ظلم یهودیان، که باعث حرام شدن خوردنی‌های پاکیزه برایشان شده است را محکوم می‌کند. همچنین، این آیات به بیان نتایج سرکشی از دستورالعمل‌های الهی، گرفتن ربا و استیلا بر اموال مردم می‌پردازد. بر خلاف این گروه، دانشمندان یهود و مؤمنان که به قرآن و انجیل ایمان دارند و نماز می‌گزارند و زکات می‌دهند، مورد ستایش قرار گرفته‌اند. این آیات، پیامد اعمال مومنان و کافران را به نمایش می‌گذارد و بر تأثیر اعمال اخلاقی و دینی انسان بر سرنوشت ابدی او تأکید می‌کند.
یُؤْمِنونَ بِما اُنْزِلَ اِلَیْکَ وَ ما اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ
به آنچه به سوی تو یا پیش از تو نازل شده، ایمان می‌آورند؛
وَ الْمُقیمینَ الصَّلاهَ وَ الْمُؤْتونَ الزَّکاهَ
و نماز را برپا می‌دارند و زکات می‌دهند ؛
وَ الْمُؤْمِنونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الْـآخِرِ
و به خدا و روز قیامت ایمان می‌آورند ؛
اُولٰئِکَ سَنُؤْتیهِمْ اَجْرًا عَظیمًا (162)
آنان هستند که به زودی پاداشی بزرگ به آنها خواهیم داد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
گروهی از یهودیان، ربا می گرفتند، در حالی که قطعاً، از آن نهی شده بودند و اموال مردم را به ناروا می‌خوردند؛ به خاطر اینها، برای کافران مجازاتی دردناک آماده کرده‌ایم. ولی از میان آنان، فقط دانشمندان یهود و مؤمنان، به آنچه به سوی تو یا پیش از تو نازل شده، ایمان می‌آورند و نماز را برپا می‌دارند و زکات می‌دهند و به خدا و روز قیامت ایمان می‌آورند؛ آنان هستند که به زودی پاداشی بزرگ به آنها خواهیم داد.
