
در این مقاله، به بررسی سوره نساء آیات 163 تا 167 خواهیم پرداخت. این آیات، با تاکید بر یکپارچگی رسالت پیامبران، نقش آنها را به عنوان مژدهدهنده و هشداردهنده عنوان میکنند. در این آیات، خداوند موضوع وحی کردن به پیامبران مختلف، از جمله نوح، ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، عیسی، ایوب، یونس، هارون، سلیمان و داوود را مطرح می کند. همچنین، این آیات به تکلم خدا با موسی و شهادت خدا و فرشتگان بر حقیقت وحی میپردازند. در نهایت، آیات به کافرانی اشاره میکنند که از راه خدا باز میمانند و در گمراهی عمیقی گرفتار هستند. در ادامه این مقاله، به تفصیل به بررسی و ترجمه این آیات میپردازیم.
اِنّا اَوْحَیْنا اِلَیْکَ کَما اَوْحَیْنا اِلیٰ نوحٍ | ما همانگونه به تو وحی کردیم که به «نوح» وحی نمودیم، |
وَ النَّبِیّینَ مِنْ بَعْدِهى | و نیز به پیامبران بعد از او: |
وَ اَوْحَیْنا اِلیٰ اِبْراهیمَ وَ اِسْماعیلَ وَ اِسْحاقَ | و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق وحی نمودیم، |
وَ یَعْقوبَ وَ الْاَسْباطِ | و به یعقوب و نوادگانش؛ |
وَ عیسیٰ وَ اَیّوبَ وَ یونُسَ وَ هارونَ وَ سُلَیْمانَ | و به عیسیٰ و ایّوب و یونس و هارون وسلیمان ؛ |
وَ آتَیْنا داوودَ زَبورًا (163) | و به داوود کتاب زبور را دادیم |
وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ | پیامبرانی بودند که سرگذشت آنان را قبلاً بر تو حکایت کردیم؛ |
وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ | و پیامبرانی هم بودند که ماجرای آنان را برای تو نگفتیم؛ |
وَ کَلَّمَ اللّهُ موسیٰ تَکْلیمًا (164) | و خدا به شکلی خاص با موسیٰ ، سخن گفت |
رُسُلًا مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ | پیامبرانی که مژده دهنده و هشداردهنده بودند؛ |
لِئَلّایَکونَ لِلنّاسِ عَلَىاللّهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ | تا پس از آنها، برای مردم، برضدّ خداوند هیچ بهانهای نماند؛ |
وَ کانَ اللّهُ عَزیزًا حَکیمًا (165) | و خدا همواره توانا و حکیم است |
لٰکِنِ اللّهُ یَشْهَدُ بِما اَنْزَلَ اِلَیْکَ | لیکن خدا به درستیِ آنچه برتو نازل کرد، شهادت میدهد، |
اَنْزَلَهو بِعِلْمِهى | زیرا آن را بر اساس علم خود، نازل نموده است؛ |
وَ الْمَلائِکَهُ یَشْهَدونَ | و فرشتگان نیز گواهی میدهند ؛ |
وَ کَفیٰ بِاللّهِ شَهیدًا (166) | با آنکه شاهد و گواه بودن خدا کافی است |
اِنَّ الَّذینَ کَفَروا وَ صَدّوا عَنْ سَبیلِ اللّهِ | آنان که کفر ورزیدند و مردم را از راه خدا بازداشتند، |
قَدْ ضَلّوا ضَلالًا بَعیدًا (167) | قطعاً در گمراهی عمیقی گرفتارند |
خوب است به شرطی که: