| یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا | ای کسانی که ایمان آورده‌اید: |
| لاتَسْاَلوا عَنْ اَشْیاءَ | درباره‌ی چیزهایی نپرسید، |
| اِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ | که اگر برای شما آشکار شود، شما را نگران و ناراحت می‌کند؛ |
| وَ اِنْ تَسْاَلوا عَنْها حینَ یُنَزَّلُ الْقُرْآنُ | ولی اگر پرسش کنید، مادامی که قرآن نازل می‌شود |
| تُبْدَ لَکُمْ عَفَا اللّهُ عَنْها | برایتان روشن می‌کنیم، ولی خداوند از آنها گذشته [i] |
| وَ اللّهُ غَفورٌ حَلیمٌ (101) | و خدا آمرزنده‌ای بردبار است |
| قَدْ سَاَلَها قَوْمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ | گروهی پیش از شما، از آنها پرسیدند |
| ثُمَّ اَصْبَحوا بِها کافِرینَ (102) | سپس منکر آن شدند و گرفتار سختی شدند |
| ما جَعَلَ اللّهُ مِنْ بَحیرَهٍ وَ لاسائِبَهٍ | خداوند هیچ شترِ گوش‌شکافته[ii] و شترِ واگذاشته شده |
| وَ لاوَصیلَهٍ وَ لاحامٍ | وگوسفندِهفت شکم زائیده و شترِ ده شکم زائیده را حرام نکرده؛ |
| وَ لٰکِنَّ الَّذینَ کَفَروا یَفْتَرونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ | ولی کافران، بر خدا دروغ می‌بندند؛ |
| وَ اَکْثَرُهُمْ لایَعْقِلونَ (103) | حال آنکه بیشترشان نمی‌اندیشند |
| وَ اِذا قیلَ لَهُمْ | و هنگامی‌که به آنان گفته شد: |
| تَعالَوْا اِلیٰ ما اَنْزَلَ اللّهُ وَ اِلَى الرَّسولِ | «به سوی آنچه خدا نازل کرد و به سوی این پیامبر، بیایید» |
| قالوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَیْهِ آباءَنا | گفتند: «آنچه نزد پدرانمان یافته‌ایم، ما را بس است»، |
| اَوَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لایَعْلَمونَ شَیْئًا | آیا اگر پدرانشان چیزی نمی‌دانستند |
| وَ لایَهْتَدونَ (104) | و هدایت یافته نباشند، باز هم به دنبال آنها می‌روند؟ |
| یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا عَلَیْکُمْ اَنْفُسَکُمْ | ای کسانی که ایمان آورده‌اید: خود را دریابید؛ |
| لا یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ اِذَا اهْتَدَیْتُمْ | اگر شما هدایت شوید، گمراهی دیگران برایتان زیانی ندارد |
| اِلَى اللّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمیعًا | بازگشت همه‌ی شما، به سوی خداست |
| فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (105) | آنگاه از نتایج کارهایتان، شما را آگاه می‌کند. |
