| یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا | ای کسانی که ایمان آوردهاید: |
| شَهادَهُ بَیْنِکُمْ اِذا حَضَرَ اَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حینَ الْوَصیَّهِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْکُمْ | هنگامیکه نشانههای مرگ یکی از شما رسید، دو نفرعادل از میان شما وصیّت او را، گواهی دهد ؛ |
| اَوْ آخَرانِ مِنْ غَیْرِکُمْ | یا دو تن دیگر از غیر خودتان را شاهد بگیرید؛ |
| اِنْ اَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِى الْاَرْضِ | اگر در سفر بودید، |
| فَاَصابَتْکُمْ مُصیبَهُ الْمَوْتِ | و مصیبتی به شما رسید که مرگتان نزدیک شد، |
| تَحْبِسونَهُما مِنْ بَعْدِ الصَّلاهِ | آنگاه آن دو شاهد غریبه را پس از نماز نگهدارید؛ |
| فَیُقْسِمانِ بِاللّهِ اِنِ ارْتَبْتُمْ | و اگر به عدالت آنها شک دارید، باید به خدا سوگند یادکنند |
| لا نَشْتَرى بِهى ثَمَنًا | که حق میگوئیم و آن را به هیچ بهایی نمیفروشیم |
| وَ لَوْ کانَ ذا قُرْبیٰ | اگر چه به سود خویشانمان باشد، |
| وَ لا نَکْتُمُ شَهادَهَ اللّهِ | و هرگز گواهی الهی را با دروغ کتمان نمیکنیم؛ |
| اِنّا اِذًا لَمِنَ الْآثِمینَ (106) | که اگر چنین کنیم، از گنهکاران میشویم |
| فَاِنْ عُثِرَ عَلیٰ اَنَّهُمَا اسْتَحَقّا اِثْمًا | اگر معلوم شد که آنان در گواهی مرتکب گناهی شدهاند، |
| فَآخَرانِ یَقومانِ مَقامَهُما | دو نفر دیگر به جای آن دو شاهد میایستند، |
| مِنَ الَّذینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْاَوْلَیانِ فَیُقْسِمانِ بِاللّهِ | از بین کسانی که به میّت نزدیکترند، و به خدا سوگند میخورند |
| لَشَهادَتُنا اَحَقُّ مِنْ شَهادَتِهِما | که شهادت ما، از گواهی آن دو نفر، صحیحتر است؛ |
| وَ مَا اعْتَدَیْنا اِنّا اِذًا لَمِنَ الظّالِمینَ (107) | و ما تجاوز نکردهایم، اگر کردیم، از ستمکاران هستیم |
| ذٰلِکَ اَدْنیٰ اَنْ یَأْتوا بِالشَّهادَهِ عَلیٰ وَجْهِها | این روشی بهتر است تا گواهی، به درستی به نتیجه برسد |
| اَوْ یَخافوا اَنْ تُرَدَّ اَیْمانٌ بَعْدَ اَیْمانِهِمْ | یا بترسندکه سوگندی بعد از سوگندشان تکرار شود و آنها رسوا شوند |
| وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اسْمَعوا | و تقوای الهی در پیش گیرید و بشنوید. |
| وَ اللّهُ لایَهْدِى الْقَوْمَ الْفاسِقینَ (108) | زیرا خدا مردم بدکار و نافرمان را هدایت نمیکند. |
