سوره مائده آیات 109 تا 115 – نعمت های الهی به حضرت عیسیٰ و مادرش

۱۲/۰۶/۱۴۰۲

در این مقاله، ما به بررسی سوره مائده آیات 109 تا 115 می‌پردازیم که در آن به نعمت‌های الهی ارزانی شده به حضرت عیسیٰ (ع) و مادرش مریم (س) اشاره شده است. این آیات، برخی از معجزات حضرت عیسیٰ (ع) را که با اجازه خداوند متعال انجام داد، از جمله توانایی سخن گفتن در گهواره، درمان بیماران، زنده کردن مردگان و تبدیل مجسمه گلی به پرنده را بیان می‌کند. همچنین، این آیات به بحث حواریون در خصوص ایمان آوردن به پیامبری حضرت عیسیٰ (ع) و خواسته شان از خداوند برای نازل کردن غذا از آسمان می‌پردازد. امیدواریم این بررسی، درک شما از این بخش از سوره مائده را عمیق‌تر کند.

یَوْمَ یَجْمَعُ اللّهُ الرُّسُلَ فَیَقولُ	روزی که خدا پیامبران را جمع کرده و می‌فرماید:
ماذا اُجِبْتُمْ	«از جانب مردم ، چه پاسخی به دعوت شما داده شد؟»
قالوا لاعِلْمَ لَنا	‌گویند: «ما نمی‌دانیم،
اِنَّکَ اَنْتَ عَلّامُ الْغُیوبِ (109)‏	این فقط تویی که به رازهای نهان، کاملاً آگاهی»
اِذْ قالَ اللّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ	در نظر آورید، هنگامی‌که خدا گفت: «ای عیسیٰ پسر مریم،
اذْکُر نِعْمَتى عَلَیْکَ وَ عَلیٰ والِدَتِکَ	نعمت مرا بر خودت و بر مادرت به یادآور:
اِذْ اَیَّدْتُکَ بِروحِ الْقُدُسِ	آنگاه که با روح‌القُدُس به تو توانایی دادم ؛
تُکَلِّمُ النّاسَ فِى الْمَهْدِ وَ کَهْلًا	که بتوانی با مردم در گهواره و در میان‌سالی سخن بگویی ؛
وَ اِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ التَّوْراهَ وَ الْاِنْجیلَ	و آنگاه که به تو کتاب، حکمت و تورات و انجیل را آموزش دادم
وَ اِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطّینِ کَهَیْئَهِ الطَّیْرِ بِاِذْنى	و آنگاه که به اجازهمن، از گِل مجسّمه‌ای مانندِ پرنده میساختی
فَتَنْفُخُ فیها فَتَکونُ طَیْرًا بِاِذْنى	سپس در آن می‌دمیدی، آنگاه به اجازه‌ی من، پرنده‌ای میشد؛
وَ تُبْرِئُ الْاَکْمَهَ وَ الْاَبْرَصَ بِاِذْنى	و کور مادرزاد و بیماری جذام را به اجازه‌ی من شفا ‌دادی ؛
وَ اِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتیٰ بِاِذْنى	و آنگاه که به اجازه‌ی من مردگان را زنده و از زمین خارج کردی ؛
وَ اِذْ کَفَفْتُ بَنى اِسْرائیلَ عَنْکَ	و آنگاه که آسیب بنی‌اسرائیل را از تو بازداشتم؛
اِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّناتِ	هنگامی‌که برایشان دلایل آشکار آوردی»؛
فَقالَ الَّذینَ کَفَروا مِنْهُمْ	سپس کسانی از آنان که کفر ورزیدند، گفتند:
اِنْ هٰذا اِلّا سِحْرٌ مُبینٌ (110)‏	«این فقط جادوگری آشکار است»
وَ اِذْ اَوْحَیْتُ اِلَى الْحَوارِیّینَ	و در نظر آورید، هنگامی‌که به حواریّون وحی کردم:
اَنْ آمِنوا بى وَ بِرَسولى	که به من و به پیامبرم ایمان آورید.
قالوا آمَنّا وَ اشْهَدْ بِاَنَّنا مُسْلِمونَ (111)‏	گفتند: «ایمان آوردیم و گواه باش به اینکه ما مسلمانیم»
اِذْ قالَ الْحَوارِیّونَ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ	در نظر آورید، هنگامی‌که حواریّون گفتند:«ای عیسیٰ پسر مریم
هَلْ یَسْتَطیعُ رَبُّکَ	آیا خدای تو می‌تواند
اَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَهً مِنَ السَّماءِ قالَ	برای ما غذایی را از آسمان نازل کند؟» عیسیٰ گفت:
اتَّقوا اللّهَ اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (112)‏	«اگر مؤمن هستید تقوای الهی داشته باشید»
قالوا نُریدُ اَنْ نَأْکُلَ مِنْها وَ تَطْمَئِنَّ قُلوبُنا	گفتند: «می‌خواهیم از آن بخوریم تا دل‌هایمان آرامش یابد ؛
وَ نَعْلَمَ اَنْ قَدْ صَدَقْتَنا	و بدانیم که در ادّعای نبوّت به ما راست گفته‌ای؛
وَ نَکونَ عَلَیْها مِنَ الشّاهِدینَ (113)‏	و بر آن سخن تو گواه و شاهد باشیم»
قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللّٰهُمَّ رَبَّنا	«عیسیٰ پسر مریم» گفت: «بار الها ، ای صاحب اختیار ما،
اَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَهً مِنَ السَّماءِ تَکونُ لَنا عیدًا	برای ما خوراکی از آسمان، نازل کن تا برای ما عیدی باشد؛
لِاَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَهً مِنْکَ	برای اوّلین تا آخرین نفرمان، و نشانه‌ای از تو باشد؛
وَ ارْزُقْنا وَ اَنْتَ خَیْرُ الرّازِقینَ (114)‏	و به ما رِزق و روزی بده که تو بهترین روزی‌دهنده‌ای »
قالَ اللّهُ اِنّى مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ	خداوند فرمود: «من آن مائده را برای شما نازل‌ می‌کنم
فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَاِنّى اُعَذِّبُه_و عَذابًا	امّا هرکس پس از آن کفر بورزد، او را چنان مجازات ‌کنم
لا اُعَذِّبُه_و اَحَدًا مِنَ الْعالَمینَ (115)‏	که هیچکس را آنچنان مجازات نکرده باشم». [i]