| وَ مَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَریٰ عَلَى اللّهِ کَذِبًا | چه ستمی بالاتر از آن است که کسی بر خدا دروغ ببندد؟ |
| اَوْ قالَ اوحِیَ اِلَیَّ وَ لَمْ یوحَ اِلَیْهِ شَىْءٌ | یا بگوید: «بر من وحی شده» در حالی که چیزی بر او وحی نشده |
| وَ مَنْ قالَ | و کسی که بگوید: |
| سَاُنْزِلُ مِثْلَ ما اَنْزَلَ اللّهُ | «من هم مانند آنچه خدا نازل کرده، نازل می‌کنم» |
| وَ لَوْ تَریٰ اِذِ الظّالِمونَ فى غَمَراتِ الْمَوْتِ | اگر می‌دیدی زمانی را که ستمکاران به سختی جان می‌کَنَند، |
| وَ الْمَلائِکَهُ باسِطوا اَیْدیهِمْ | و فرشتگان برای گرفتن جان آنها، دست گشوده‌اند، |
| اَخْرِجوا اَنْفُسَکُمُ | و گویند: «جان دهید؛ |
| الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهونِ | امروز، با عذابی ذلّت بار، مجازات میشوید، |
| بِما کُنْتُمْ تَقولونَ عَلَى اللّهِ غَیْرَ الْحَقِّ | به سزای این که درباره‌ی خدا سخنان ناحق می‌گفتید، |
| وَ کُنْتُمْ عَنْ آیاتِه‌ى تَسْتَکْبِرونَ (۹۳) | و همواره در برابر آیات و نشانه‌هایش، تکبّر داشتید» |
| وَ لَقَدْ جِئْتُمونا فُرادیٰ | به‌راستی، به تنهایی نزد ما آمده اید، |
| کَما خَلَقْناکُمْ اَوَّلَ مَرَّهٍ | همان‌گونه که در آغاز، شما را تنها آفریدیم، |
| وَ تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ وَراءَ ظُهورِکُمْ | در حالی که آنچه در دنیا به شما بخشیده بودیم پشت سرگذاشته‌اید، |
| وَ ما نَریٰ مَعَکُمْ شُفَعاءَکُمُ | و چه شده که شفاعت کنندگانِ خیالیِ شما را همراهتان نمی‌بینیم؟ |
| الَّذینَ زَعَمْتُمْ اَنَّهُمْ فیکُمْ شُرَکاءُ | همان‌هایی که می‌پنداشتید با خدا شریک هستند، |
| لَقَدْ تَقَطَّعَ بَیْنَکُمْ | به راستی که پیوندهای میان‌تان، قطع گردید؛ |
| وَ ضَلَّ عَنْکُمْ ما کُنْتُمْ تَزْعُمونَ (۹۴) | و آنچه تکیه گاه خود می‌پنداشتید، از نظرتان ناپدید شد. |
