سوره أعراف آیات 100 تا 102 – چرا وارثان زمین از گذشتگان عبرت نمی گیرند؟

۱۲/۰۶/۱۴۰۲

در این مطلب، به بررسی سوره أعراف آیات 100 تا 102 از قرآن کریم می پردازیم. در این آیات به یکی از مهم‌ترین درس‌های اخلاقی و فلسفی بشر، یعنی ضرورت تامل در گذشته و عبرت گرفتن از آن تأکید شده است. در این آیات اشاره‌ای به مجازات و تنبیه الهی شده که از گناهان و ناباوری انسان ناشی می شود. این آیات نشان می‌دهد که چگونه رسولان الهی با ارائه دلایل روشن سعی در هدایت انسان‌ها داشته‌اند، اما بسیاری از آنها از ایمان و پذیرش حقیقت اجتناب کرده‌اند. بررسی این آیات می‌تواند برای درک بهتر فلسفه هدایت و گمراهی در قرآن، ارزشمند باشد.

اَوَ لَمْ یَهْدِ لِلَّذینَ یَرِثونَ الْاَرْضَ مِنْ بَعْدِ اَهْلِها	آیا برای کسانی که در زمین جانشینِ گذشتگان شدند، روشن نشد
اَنْ لَوْ نَشاءُ اَصَبْناهُمْ بِذُنوبِهِمْ	که اگر بخواهیم آنان را به سبب گناهانشان گرفتار کرده
وَ نَطْبَعُ عَلیٰ قُلوبِهِمْ فَهُمْ لایَسْمَعونَ (100)‏	و بر دل‌هایشان قفل می‌زنیم، پس آنان نمی‌شنوند؟
تِلْکَ الْقُریٰ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ اَنْبائِها	این، شهرهایی است که بعضی از خبرهایش را بر تو گفتیم
وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ	حقیقتاً پیامبران برای هدایت شان، دلایل روشن آوردند
فَما کانوا لِیُؤْمِنوا بِما کَذَّبوا مِنْ قَبْلُ کَذٰلِکَ	و نخواستند تا به آنچه قبلاً تکذیب کرده بودند، ایمان آورند
یَطْبَعُ اللّهُ عَلیٰ قُلوبِ الْکافِرینَ (101)‏	خدا این‌گونه بر دل‌های حق‌پوشان قفل می‌زند
وَ ما وَجَدْنا لِاَکْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ	و بیشتر آنها پایبندِ هیچ گونه تعهّدی نبودند
وَ اِنْ وَجَدْنا اَکْثَرَهُمْ لَفاسِقینَ (102)‏	و حقیقتاً بیشترشان بدکار بودند