| وَ اتَّخَذَ قَوْمُ موسیٰ مِنْ بَعْدِه‌ى مِنْ حُلِیِّهِمْ | قوم موسیٰ در غیبت او، از زیورهایشان، |
| عِجْلًا جَسَدًا لَهو خُوارٌ | مجسّمه‌ی گوساله‌ای ساختند که صدای گاو داشت؛ |
| اَلَمْ یَرَوْا اَنَّهو لایُکَلِّمُهُمْ | آیا ندیدند که آن مجسّمه، با ایشان سخن نمی‌گوید |
| وَ لایَهْدیهِمْ سَبیلًا | و به هیچ راهی هدایتشان نمی‌کند؟ |
| اِتَّخَذوهُ وَ کانوا ظالِمینَ (148) | با این حال آن را به خدایی گرفتند؛ زیرا ستمکار بودند |
| وَ لَمّا سُقِطَ فى اَیْدیهِمْ وَ رَاَوْا اَنَّهُمْ قَدْ ضَلّوا | و چون گرفتار و پشیمان شدند و دیدند که واقعاً گمراه شده‌اند |
| قالوا لَئِنْ لَمْ یَرْحَمْنا رَبُّنا وَ یَغْفِرْ لَنا | گفتند: «اگر خداوند بر ما رحم نکند و ما را نبخشد، |
| لَنَکونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ (149) | قطعاً از زیانکاران خواهیم بود» |
| وَ لَمّا رَجَعَ موسیٰ اِلیٰ قَوْمِهى | وقتی موسیٰ، به سوی قومش بازگشت |
| غَضْبانَ اَسِفًا | -در حالی که بسیار خشمناک و اندوهگین بود- |
| قالَ بِئْسَما خَلَفْتُمونى مِنْ بَعْدى | گفت: «پس از من، چه بد جانشینانی برای من بودید! |
| اَعَجِلْتُمْ اَمْرَ رَبِّکُمْ وَ اَلْقَى الْاَلْواحَ | آیا بر فرمان خدای خود پیشی گرفتید؟» آنگاه آن الواح را انداخت |
| وَ اَخَذَ بِرَأْسِ اَخیهِ یَجُرُّهو اِلَیْهِ | و سر برادرش را گرفت و به سوی خود کشید |
| قالَ ابْنَ اُمَّ اِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفونى | هارون گفت:«ای پسر مادرم، این قوم، ضعیفم کردند ؛ |
| وَ کادوا یَقْتُلونَنى | و نزدیک بود مرا بکشند! |
| فَلا تُشْمِتْ بِیَ الْاَعْداءَ | پس دشمنان را، با سرزنش کردن من، شاد مکن ؛ |
| وَ لاتَجْعَلْنى مَعَ الْقَوْمِ الظّالِمینَ (150) | و مرا در ردیف ستمکاران قرار مده» |
| قالَ رَبِّ اغْفِرْ لى وَ لِاَخى | موسیٰ گفت: «خدایا من و برادرم را بیامرز |
| وَ اَدْخِلْنا فى رَحْمَتِکَ | و ما را در رحمت خود وارد کن |
| وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ (151) | که تو از هر مهربانی، مهربان‌تری» |
| اِنَّ الَّذینَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ | کسانی که گوساله را به خدایی گرفتند، |
| سَیَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ | به زودی گرفتار خشم الهی می‌شوند |
| وَ ذِلَّهٌ فِى الْحَیاهِ الدُّنْیا | در زندگی دنیا، ذلیل و خوار می‌گردند |
| وَ کَذٰلِکَ نَجْزِى الْمُفْتَرینَ (152) | و اینگونه، ما تهمت زنندگان را، کیفر می‌دهیم |
| وَ الَّذینَ عَمِلُوا السَّیِّئاتِ | کسانی که اعمال بدی انجام دادند، |
| ثُمَّ تابوا مِنْ بَعْدِها وَ آمَنوا | و بعد از آن توبه کرده و ایمان آوردند. |
| اِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِها لَغَفورٌ رَحیمٌ (153) | خدای تو، پس از توبه، خطا بخش و مهربان است. |
