سوره أعراف آیات 172 تا 174 – اولین پیمان خدا با انسان

۱۲/۰۶/۱۴۰۲

در این مقاله، به بررسی تفصیلی سوره أعراف آیات 172 تا 174 می‌پردازیم. این آیات به معنای عمیق و تاثیرگذاری پیمان اولیه‌ای که خداوند با انسان بسته اشاره می‌کنند. محور اصلی این آیات، گواهی و شهادتی است که انسان در پاسخ به پرسش خداوند ارائه می‌دهد. شهادتی که در زبان فطرت انسان نهفته است و بیانگر این حقیقت است که انسان خود، صاحب اختیار و خالق خود نیست. این تأکید بر فطرت انسان و درک او از خداوند، اساس بینش توحیدی است که در دین الهی مورد تأکید قرار گرفته است. در ادامه مقاله، به تفسیر و تحلیل این آیات و تاثیر آنها بر فهم و درک ما از دین و خداوند می‌پردازیم.

وَ اِذْ اَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنى آدَمَ مِنْ ظُهورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ	هنگامی ‌که خدایت از نسل های بعدی فرزندان آدم، پیمان گرفت
وَ اَشْهَدَهُمْ عَلیٰ اَنْفُسِهِمْ	و ایشان را بر آفرینش همنوعان خودشان گواه ساخت
اَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالوا بَلیٰ شَهِدْنا	فرمود:«آیا من، خدای شما نیستم؟». گفتند:«بلی گواهی دادیم»
اَنْ تَقولوا یَوْمَ الْقِیامَهِ	و این گواهی را گرفتیم تا روز قیامت نگویید:
اِنّا کُنّا عَنْ هٰذا غافِلینَ (172)‏	«ما از این حقیقت غافل بودیم^{^[i]}»
اَوْ تَقولوا اِنَّما اَشْرَکَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ	یا بگویید: «پدرانمان از قبل مشرک بودند
وَ کُنّا ذُرِّیَّهً مِنْ بَعْدِهِمْ	و ما فرزندان آن ها بودیم و چیزی نمی‌دانستیم؛
اَفَتُهْلِکُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلونَ (173)‏	آیا ما را هلاک می‌کنی، به سبب آنچه اهل باطل کردند ؟»
وَ کَذٰلِکَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ	و این‌گونه آیات و نشانه‌ها را به روشنی بیان می‌کنیم
وَ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعونَ (174)‏	تا آنان به راه حق بازگردند

[i] گواهی و شهادتی که انسان در پاسخ خداوند گفته است چیست؟ این شهادت همان زبان فطرت انسان است، هر انسانی می داند که خود، صاحب اختیار و خالق خودش نیست و از آنجا که جسم و جان انسان عظمتی بی نظیر دارد، روشن است که خالق و صاحب اختیار او بسیار دانا و تواناست. این سخن که ندای وجدان هر انسان آگاهی می باشد، اساس بینش توحیدی است و همان است که خداوند فرموده: دین الهی متناسب با فطرت انسان می باشد.