| خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ | بخشش و عفو را پیشه کن و به کار پسندیده فرمان بده |
| وَ اَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلینَ (199) | و از نادانان روی بگردان |
| وَ امّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ | و اگر شیطان تو را تحریک کرد، |
| فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ اِنَّهو سَمیعٌ عَلیمٌ (200) | به خدا پناه ببر[i]، زیرا او شنوایی داناست |
| اِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا | حقیقتاً کسانی که تقوا دارند |
| اِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ | چون وسوسه‌ای از شیطان به آنها رسد، |
| تَذَکَّروا فَاِذا هُمْ مُبْصِرونَ (201) | خدا را یاد می‌کنند، آنگاه در همان دَم، بصیرت می‌یابند |
| وَ اِخْوانُهُمْ یَمُدّونَهُمْ فِى الْغَیِ | و جاهلان برادرانی دارند که آنان را به گمراهی می‌کِشند |
| ثُمَّ لا یُقْصِرونَ (202) | و هیچ کوتاهی نمی‌کنند |
| وَ اِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآیَهٍ قالوا لَوْلَا اجْتَبَیْتَها | و هرگاه آیه‌ای را نمی‌آوری، می‌گویند: «چرا نشانه‌ای نیاورده‌ای؟» |
| قُلْ اِنَّما اَتَّبِعُ ما یوحیٰ اِلَیَّ مِنْ رَبّى | بگو: «فقط از آنچه از خدا به من وحی شود، پیروی می‌کنم |
| هٰذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ | این «قرآن» رهنمودی از جانب خدای شماست؛ |
| وَ هُدًى وَ رَحْمَهٌ لِقَوْمٍ یُؤْمِنونَ (203) | و هدایت و رحمتی برای گروهی که ایمان می‌آورند» |
| وَ اِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعوا لَهو | هنگامی که «قرآن» خوانده می‌شود، به آن گوش دهید [ii] |
| وَ اَنْصِتوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمونَ (204) | و سکوت کنید تا مورد رحمت الهی قرار گیرید |
| وَ اذْکُر رَبَّکَ فى نَفْسِکَ | و خدایت را، در درون خویش، یاد کن |
| تَضَرُّعًا وَ خیفَهً وَ دونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ | با حالتی متواضعانه وترسان، بدون هیچ کلام بلندی، |
| بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ | در هر صبح و شب |
| وَ لا تَکُنْ مِنَ الْغافِلینَ (205) | و هرگز از غافلان نباش |
| اِنَّ الَّذینَ عِنْدَ رَبِّکَ | کسانی که نزد خداوند هستند |
| لایَسْتَکْبِرونَ عَنْ عِبادَتِهى | از پرستش و عبادت او سر‌پیچی نمی‌کنند |
| وَ یُسَبِّحونَهو وَ لَهو یَسْجُدونَ (206) | او را تسبیح می‌گویند و به او سجده می‌کنند. |
