در این مقاله، سوره أنفال آیات ۶۳ تا ۶۴ از قرآن کریم را مورد بررسی قرار می‌دهیم. این آیات به پیوستگی و اتحادی که خداوند در میان مؤمنان ایجاد می کند اشاره دارند و به ما یادآور می‌شوند که محبت و وحدتی که بین مؤمنان وجود دارد، نتیجه خواست الهی است و نه تلاش های انسانی. همچنین، این آیات به ما آموزش می دهند که خداوند برای پیامبر و مؤمنانی که از او پیروی می کنند کافی است. با ما همراه باشید تا این آیات پر معنا را با هم بررسی کنیم.
وَ اَلَّفَ بَیْنَ قُلوبِهِمْ
و میان دل‌های مؤمنان، دوستی و اُلفت انداخت
لَوْ اَنْفَقْتَ ما فِى الْاَرْضِ جَمیعًا
اگر همه‌ی آنچه را در زمین است، هزینه می‌کردی،
ما اَلَّفْتَ بَیْنَ قُلوبِهِمْ
نمی‌توانستی بین دل‌های آنان چنین دوستی برقرار کنی؛
وَ لٰکِنَّ اللّهَ اَلَّفَ بَیْنَهُمْ
لیکن خدا، دوستی و محبّت بین آنها برقرار کرد؛
اِنَّهو عَزیزٌ حَکیمٌ (۶۳)
به راستی که او توانا و حکیم است
یا اَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللّهُ
ای پیامبر، خدا برای تو کافی است
وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (۶۴)
و نیز برای مؤمنانی که از تو پیروی کردند.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
خداوند میان دل‌های مؤمنان، دوستی و اُلفت انداخت، اگر تو همه‌ی آنچه را در زمین است، بدین منظور هزینه می‌کردی، نمی‌توانستی بین دل‌های مردم چنین دوستی برقرار کنی؛ لیکن خدا، دوستی و محبّت بین آنها برقرار کرد؛ به راستی که او پیروزمند و حکیم است . خدا برایت کافی است
