در این مطلب، با سوره أنفال آیات 67 تا 69 قرآن کریم بیشتر آشنا می‌شویم. این آیات زیبا و انگیزشی، مبحث پاداش آخرت را نسبت به بهره‌های دنیا مطرح می‌کنند. این بخش از سوره، با تأکید بر حقیقتی عمیق، یعنی توانایی و حکمت الهی، ما را به تفکر وا می‌دارد که چگونه ما انسان ها به دنبال دنیا هستیم، در حالی که خداوند آخرت را برای ما می‌خواهد. این آیات بر اهمیت تقوای الهی تأکید می‌کنند و می‌آموزند که خدا آمرزنده و مهربان است. این مقاله به شما کمک می‌کند تا این آیات را به زبان فارسی روان بخوانید و بیشتر در مورد محتوای آن بیندیشید.
ما کانَ لِنَبِىٍّ اَنْ یَکونَ لَهو اَسْریٰ
هیچ پیامبری حق ندارد برای رسیدن به اهدافش اسیر بگیرد
حَتّیٰ یُثْخِنَ فِى الْاَرْضِ
پیش از آنکه دشمن را در زمین شکست دهد،
تُریدونَ عَرَضَ الدُّنْیا
شما متاع دنیا را می‌خواهید تا با گرفتن اسیر، به مالی برسید
وَ اللّهُ یُریدُ الْآخِرَهَ
ولی خدا آخرت را می‌خواهد
وَ اللّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ (67)
و خدا، توانای حکیم است.
لَوْلا کِتابٌ مِنَ اللّهِ سَبَقَ
اگر نبود حکمی که خداوند از قبل، فرمانش را قطعی ساخته،
لَمَسَّکُمْ فى ما اَخَذْتُمْ عَذابٌ عَظیمٌ (68)
قطعاً به خاطر اسیر گرفتن، به شما مجازاتی بزرگ می‌رسید
فَکُلوا مِمّا غَنِمْتُمْ حَلالًا طَیِّبًا
اینک از آنچه به غنیمت گرفته‌اید، حلالوار و پاکیزه بخورید
