در این مقاله، سوره توبه آیات ۱۷ تا ۱۹ از قرآن کریم، به همراه ترجمه فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. این آیات به مسائلی مانند تمایز بین مومنان واقعی و مشرکان، اهمیت برپایی نماز و پرداخت زکات، ایمان به روز قیامت و جهاد در راه خدا را می پردازند. خداوند ستمکاران و کافران را دوست نمی دارد و نظر لطف خود را به آنها نمی‌افکند و تمامی اعمالشان نزد الله بیهوده و باطل است.
ما کانَ لِلْمُشْرِکینَ اَنْ یَعْمُروا مَساجِدَ اللّهِ
آیا آبرسانی به حاجیان و آباد کردن مسجدالحرام را، برابر قراردادید
کَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ
با کسی که به خدا و قیامت ایمان آورده
وَ الْیَوْمِ الْـآخِرِ وَ جاهَدَ فى سَبیلِ اللّهِ
و در راه خدا جهاد می‌کند،
لا یَسْتَوونَ عِنْدَ اللّهِ
ارزش عمل این دو گروه، نزد خدا یکسان نیست
وَ اللّهُ لایَهْدِى الْقَوْمَ الظّالِمینَ (۱۹)
و خدا مردم ستمکار را هدایت نمی‌کند.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
مشرکان، لیاقت ندارند که مساجد خدا را آباد کنند در حالی که به کفرِ خود گواه هستند، آنان اعمالشان، تباه و نابود شده و در آتش، ماندگارند . مساجد خدا را فقط کسی آباد می‌کند که به خدا و روز قیامت ایمان دارد و نماز بر پا داشته و زکات بپردازد و فقط از خدا بترسد؛ پس امید است که چنین افرادی از هدایت یافتگان باشند
