سوره توبه آیات ۳۰ تا ۳۲ – پیامبران و خوبان را در مقام خدایی نگذارید

۱۲/۰۷/۱۴۰۲

این مقاله شامل بررسی سوره توبه آیات ۳۰ تا ۳۲ از قرآن کریم است. این آیات درباره اشتباه یهودیان و مسیحیان در الوهیت دادن به عزیر و عیسی (ع) و نیز گمراهی آنها در پرستش غیر خدا بحث می‌کند. این آیات توحید و یگانگی خدا را مورد تأکید قرار می‌دهند و کفر و شرک را محکوم می‌کنند. خواندن این مقاله برای درک بهتر مفاهیم ایمان و کفر و توحید در قرآن کریم مفید است.

وَ قالَتِ الْیَهودُ عُزَیْرٌ ابْنُ اللّهِ	یهودیان گفتند: «عُزَیر، پسر خداست»
وَ قالَتِ النَّصارَى الْمَسیحُ ابْنُ اللّهِ	و مسیحیان گفتند: «مسیح، پسر خداست»
ذٰلِکَ قَوْلُهُمْ بِاَفْواهِهِمْ	این فقط سخن نادرست آنان است که به زبان آورند.
یُضاهِئونَ قَوْلَ الَّذینَ کَفَروا مِنْ قَبْلُ	و شبیه سخن کسانی است که قبلاً کافر شدند
قاتَلَهُمُ اللّهُ اَنّیٰ یُؤْفَکونَ (۳۰)‏	خدا آنان را بکشد. به کجا منحرف می‌شوند؟
اِتَّخَذوا اَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ اَرْبابًا مِنْ دونِ اللّهِ وَ الْمَسیحَ ابْنَ مَرْیَمَ	آنان روحانیون یهودی و مسیحی، و نیز «مسیح» پسر مریم را به جای اللّه، صاحب اختیار خود فرض کردند؛
وَ ما اُمِروا اِلّا لِیَعْبُدوا اِلٰهًا واحِدًا	در حالی که به آنان امر شده که فقط خدای یکتا را بپرستند؛
لا اِلٰهَ اِلّا هُوَ سُبْحانَه_و عَمّا یُشْرِکونَ (۳۱)‏	خدایی جز او نیست، مُنزّه است از آنچه شریک او می‌کنند
یُریدونَ اَنْ یُطْفِئوا نورَ اللّهِ بِاَفْواهِهِمْ	می‌خواهند که نور خدا را با دهان‌ خود خاموش کنند
وَ یَأْبَى اللّهُ اِلّا اَنْ یُتِمَّ نورَه_و	ولی خدا، جز اینکه نورش را کامل کند، نمی‌خواهد
وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرونَ (۳۲)‏	هر چند منکرانِ حقیقت، دوست نداشته باشند.

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

بد است، توجه داشته باشد:

فقط خدای یکتا را بپرستند؛ خدایی جز او نیست، مُنزّه است از آنچه شریک او می‌کنند؛ می‌خواهند که نور خدا را با دهان‌ خود خاموش کنند ولی خدا، جز اینکه نورش را کامل کند، نمی‌خواهد هر چند منکرانِ حقیقت، دوست نداشته باشند. ‏

استخاره با قرآن