سوره توبه آیات ۳۸ تا ۴۰ – رسیدن به یاری الهی، با گذشتن از رفاه دنیا

۱۲/۰۷/۱۴۰۲

این مطلب شامل سوره توبه آیات ۳۸ تا ۴۰ از قرآن کریم است که به موضوع اهمیت یاری رساندن به پیامبر صلی الله علیه و آله و اجتناب از دلبستگی به زندگی دنیا می‌پردازد. در این آیات، خداوند متعال مؤمنان را به خاطر دلبستگی به زندگی دنیا و کوتاهی در یاری رساندن به پیامبر هشدار می‌دهد و یادآوری می‌کند که اگر پیامبر را یاری نکنند، خداوند خود او را یاری خواهد کرد. همچنین به داستان پناه بردن پیامبر و یار ایشان به غار ثور در برابر آزار مشرکان اشاره می‌شود. در پایان نیز توضیحاتی در مورد ضمایر به کار رفته و معانی مختلف احتمالی این آیات ارائه شده است.

یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا ما لَکُمْ اِذا قیلَ لَکُمُ	ای کسانی که ایمان آورده‌اید چرا هنگامی که به شما گفته شود
انْفِروا فى سَبیلِ اللّهِ اِثّاقَلْتُمْ اِلَى الْاَرْضِ	«در راه خدا بیرون روید»، به زمین ‌چسبیدهاید !
اَرَضیتُمْ بِالْحَیاهِ الدُّنْیا مِنَ الْـآخِرَهِ	آیا به جای آخرت، به زندگی دنیا راضی شده‌اید؟
فَما مَتاعُ الْحَیاهِ الدُّنْیا فِى الْـآخِرَهِ اِلّا قَلیلٌ (۳۸)‏	ولی بدانید،کالای زندگی دنیا در برابر آخرت ناچیز است
اِلّا تَنْفِروا یُعَذِّبْکُمْ عَذابًا اَلیمًا	اگر بیرون نروید، به مجازاتی دردناک گرفتار می‌شوید
وَ یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ	و خداوند گروهی غیر از شما را به جای شما می‌آورد
وَ لاتَضُرّوهُ شَیْئًا	و به او زیانی نمی‌رسانید بلکه خودتان زیانکار می‌شوید،
وَ اللّهُ عَلیٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ (۳۹)‏	و خدا بر هر کاری تواناست
اِلّا تَنْصُروهُ فَقَدْ نَصَرَه_و اللّهُ	اگر شما پیامبر را یاری نکنید، قطعاً خدا او را یاری کرد،
اِذْ اَخْرَجَهُ الَّذینَ کَفَروا ثانِیَ اثْنَیْنِ	آن هنگام‌که کافران، او و همراهش را از «مکّه» بیرون کردند؛
اِذْ هُما فِى الْغارِ	هنگامی‌که آن دو نفر، در غار پنهان بودند،
اِذْ یَقولُ لِصاحِبِه‌_ى لاتَحْزَنْ اِنَّ اللّهَ مَعَنا	پیامبر به همراهش گفت: «غمگین نباش که خدا با ماست»
فَاَنْزَلَ اللّهُ سَکینَتَه_و عَلَیْهِ	به این خاطر، خداوند آرامشی الهی بر او فرستاد؛
وَ اَیَّدَه_و بِجُنودٍ لَمْ تَرَوْها	و او را با سپاهیانی که شما نمی‌دیدید، نیرو داد[i]
وَ جَعَلَ کَلِمَهَ الَّذینَ کَفَرُوا السُّفْلیٰ	و سخن منکرانِ حقیقت را بی‌ارزش نمود؛
وَ کَلِمَهُ اللّهِ هِیَ الْعُلیا	و سخن خداست که بالاترین سخن است؛
وَ اللّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ (۴۰)‏	و او توانای حکیم است.

[i] اغلب مفسرین و تاریخ نگاران گفته‌اند، نفر دیگری که همراه پیامبر، در آن غار بود، “ابوبکر” است. در این آیه هفت بار ضمیر «ه» به کار رفته است. مفسرین و شارحین قرآن در مرجع این ضمایر دیدگاه یکسانی ندارند و بر همین اساس از این آیه، معانی گوناگونی می‌توان دریافت کرد. خوبست اهل تحقیق در این موضوع تدبر و اندیشه نمایند. برای درک معنای «کلمه الذین کفروا» به آیه ۳۰ سوره‌ی انفال نگاه کنید.

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

بد است، توجه داشته باشد:

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چرا هنگامی که به شما گفته شود «در راه خدا بیرون روید»، به زمین ‌چسبیدهاید آیا به جای آخرت، به زندگی دنیا راضی شده‌اید؟ ولی بدانید،کالای زندگی دنیا در برابر آخرت ناچیز است ‏، اگر بیرون نروید، به مجازاتی دردناک گرفتار می‌شوید و خداوند گروهی غیر از شما را به جای شما می‌آورد و به او هیچ زیانی نمی‌رسانید بلکه خودتان زیانکار می‌شوید، و خدا بر هر کاری تواناست

استخاره با قرآن