در این مطلب به بررسی سوره توبه آیات 48 تا 59 از قرآن کریم که درباره نفاق و منافقان است می پردازیم. خداوند در ابتدای آیات، یادآور می‌شود که منافقان پیشتر نیز فتنه‌انگیزی می‌کردند و چهره دوگانه منافقان را برملا می‌سازد که از پیروزی مسلمانان ناراحت و از مصیبت‌های آنان خوشحال می شوند. خداوند متعال در ادامه به توصیه‌هایی به پیامبر (ص) در برخورد با منافقان و وعده عذاب الهی برای آنان اشاره می‌کند و برای اثبات حقانیت اسلام، به مسلمانان هوشیاری و اعتماد به الله را توصیه می‌کند. این آیات در پایان به بی‌میلی منافقان به انجام واجبات دینی مانند نماز و انفاق می‌پردازند.
| لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَهَ مِنْ قَبْلُ | البتّه قبلاً نیز، فتنه‌جویی می‌کردند |
| وَ قَلَّبوا لَکَ الْاُمورَ حَتّیٰ جاءَ الْحَقُّ | و امور را برای تو وارونه و آشفته می‌نمودند تا آنکه حق آمد |
| وَ ظَهَرَ اَمْرُ اللّهِ وَ هُمْ کارِهونَ (48) | و امر خدا آشکار شد و آنان ناخشنود بودند |
| وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقولُ ائْذَنْ لى وَ لاتَفْتِنّى | بعضی از آنان گویند: «اجازه مرخّصی بده و مرا به فتنه نینداز»؛ |
| اَلا فِى الْفِتْنَهِ سَقَطوا | آگاه باشید که اینان، هم اکنون در فتنه افتاده اند؛ |
| وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَهٌ بِالْکافِرینَ (49) | و جهنّم، قطعاً بر منکرانِ حقیقت، احاطه دارد |
| اِنْ تُصِبْکَ حَسَنَهٌ تَسُؤْهُمْ | اگر به تو نیکی برسد، آنان ناراحت می‌شوند |
| وَ اِنْ تُصِبْکَ مُصیبَهٌ یَقولوا | و اگر به تو مصیبتی برسد، می‌گویند: |
| قَدْ اَخَذْنا اَمْرَنا مِنْ قَبْلُ | «ما در گذشته با دقّت و احتیاط کار می‌کردیم» |
| وَ یَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحونَ (50) | آنان به حق پشت می‌کنند در حالی که شادمانند |
| قُلْ لَنْ یُصیبَنا اِلّا ما کَتَبَ اللّهُ لَنا | بگو: «هرگز جز آنچه خدا برای ما مقرّر کرده، به ما نمی‌رسد |
| هُوَ مَوْلانا | او سرپرست ما است |
| وَ عَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنونَ (51) | و مؤمنان فقط باید بر خدا توکّل کنند» |
| قُلْ هَلْ تَرَبَّصونَ بِنا اِلّا اِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ | بگو: آیا برای ما جز یکی از «دو خوبی» را انتظار می‌برید؟ شهادت یا پیروزی، |
| وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ اَنْ یُصیبَکُمُ اللّهُ | در حالی که ما فقط انتظار داریم، خدا شما را مجازات کند؛ |
| بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِه‌ى اَوْ بِاَیْدینا | مجازاتی از جانب خودش، یا مجازاتی با دستان ما. |
| فَتَرَبَّصوا اِنّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصونَ (52) | پس منتظر باشید که ما هم با شما منتظریم» |
| قُلْ اَنْفِقوا طَوْعًا اَوْ کَرْهًا | بگو: «چه به میل خود و چه با بی‌میلی انفاق کنید، |
| لَنْ یُتَقَبَّلَ مِنْکُمْ | هرگز از شما پذیرفته نخواهد شد |
| اِنَّکُمْ کُنْتُمْ قَوْمًا فاسِقینَ (53) | چرا که گروهی بدکار هستید» |
| وَ ما مَنَعَهُمْ اَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ | و آنچه مانع پذیرفته شدن انفاق‌هایشان شد، |
| اِلّا اَنَّهُمْ کَفَروا بِاللّهِ وَ بِرَسولِهى | جز این نبود که آنان به خدا و به پیامبرش کفر ورزیدند |
| وَ لایَأْتونَ الصَّلاهَ اِلّا وَ هُمْ کُسالیٰ | و اینکه جز با کسالت و سستی، به سراغ نماز نمی‌آمدند |
| وَ لایُنْفِقونَ اِلّا وَ هُمْ کارِهونَ (54) | و اینکه جز با ناراحتی و بی میلی انفاق نمی‌کردند |
| فَلا تُعْجِبْکَ اَمْوالُهُمْ وَ لا اَوْلادُهُمْ | پس اموال و فرزندانشان تو را شگفت‌زده نکند؛ |
| اِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِى الْحَیاهِ الدُّنْیا | خدا فقط می‌خواهد تا با اینها در زندگی دنیا عذابشان کند |
| وَ تَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرونَ (55) | و در حال کفر، جانشان را بگیرد |
| وَ یَحْلِفونَ بِاللّهِ اِنَّهُمْ لَمِنْکُمْ | به خدا سوگند می‌خورند که همراه شما هستند، |
| وَ ما هُمْ مِنْکُمْ وَ لٰکِنَّهُمْ قَوْمٌ یَفْرَقونَ (56) | ولی چنین نیست، بلکه آنان از شما می‌ترسند |
| لَوْ یَجِدونَ مَلْجَئًا اَوْ مَغاراتٍ اَوْ مُدَّخَلًا | اگر پناهگاه، غار یا هر سوراخی می‌افتند، |
| لَوَلَّوْا اِلَیْهِ وَ هُمْ یَجْمَحونَ (57) | به آن رو آورده و با شتاب به سوی آن می‌رفتند |
| وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِى الصَّدَقاتِ | و بعضی از آنان در تقسیم صدقات بر تو ایراد می‌گیرند |
| فَاِنْ اُعْطوا مِنْها رَضوا | اگر از آن اموال به ایشان داده شود، راضی می‌شوند |
| وَ اِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها اِذا هُمْ یَسْخَطونَ (58) | و اگر داده نشود، ناگاه به خشم می‌آیند |
| وَ لَوْ اَنَّهُمْ رَضوا ما آتاهُمُ اللّهُ وَ رَسولُهو | خوب بود اگر به آنچه خدا و پیامبر به ایشان داده، راضی بودند |
| وَ قالوا حَسْبُنَا اللّهُ | و می‌گفتند: «خدا برای ما کافی است؛ |
| سَیُؤْتینَا اللّهُ مِنْ فَضْلِه‌ى وَ رَسولُهو | به زودی خداوند و پیامبرش از فضل خود به ما می‌دهند؛ |
| اِنّا اِلَى اللّهِ راغِبونَ (59) | و ما به راستی، رضایت خداوند را می‌خواهیم». |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- فریبکاران و افراد ریاکار، امور را برای تو وارونه و آشفته می‌نمایند. بگو: «جز آنچه خدا برای ما مقرّر کرده، به ما نخواهد رسید؛ او سرپرست ما است؛ و مؤمنان فقط باید بر خدا توکّل کنند
