در این مقاله به بررسی سوره توبه آیات 97 تا 99 از قرآن کریم می پردازیم که درباره‌ی ویژگی‌های اعراب بادیه‌نشین و رفتار متفاوت آن‌ها در قبال ایمان و انفاق سخن گفته است. در این آیات، خداوند اعراب را به دو دسته‌ی “کافر و منافق” و “اهل ایمان و انفاق” تقسیم کرده و هرکدام را به پاداش و کیفری که سزاوارند، وعده داده است. این آیات برای شناخت بهتر جایگاه اعراب در دوران نزول وحی و انگیزه‌های متفاوت آنان در رفتار با مسلمانان، حائز اهمیت است.
اَلْاَعْرابُ اَشَدُّ کُفْرًا وَ نِفاقًا
صحرا‌نشینان، آمادگی بیشتر در کفر و نفاق دارند
وَ اَجْدَرُ اَلّایَعْلَموا
و سزاوارترند که ندانند،
حُدودَ ما اَنْزَلَ اللّهُ عَلیٰ رَسولِهى
مرزها و احکامی را که خدا بر پیامبرش، فرستاده است
وَ اللّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ (97)
و خدا دانا و حکیم است
وَ مِنَ الْاَعْرابِ مَنْ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ مَغْرَمًا
بعضی از صحرا‌نشینان، انفاق خود را ، زیان به حساب می‌آوررند
و گروهی از صحرا‌نشینان ، به خدا و قیامت ایمان دارند ؛
وَیَتَّخِذُ
و در نظرشان
ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللّهِ وَصَلَواتِ الرَّسولِ
آنچه انفاق میکنند و دعاهای پیامبر، وسیله تقرّب به خدا است ؛
اَلا اِنَّها قُرْبَهٌ لَهُمْ
بدانید این کارها، سبب تقرّب ایشان است؛
سَیُدْخِلُهُمُ اللّهُ فى رَحْمَتِهى
به زودی خدا آنان را در رحمت خود وارد می‌کند
اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ (99)
که خدا آمرزنده‌ای مهربان است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
مردمی که به خدا و قیامت ایمان دارند؛ و در نظرشان آنچه انفاق می کنند، و دعاهای پیامبر، وسیله تقرّب به خدا است؛ به زودی خدا آنان را در رحمت خود وارد می‌کند که خدا آمرزنده‌ای مهربان است.
