این مقاله به بررسی سوره توبه آیات 100 تا 102 می‌پردازد که درباره پاداش پیشگامان در ایمان و جهاد و نیز معرفی منافقان سخن گفته است. خداوند در ابتدای این آیات سخن از پیشگامان ایمان یعنی مهاجرین و انصار می‌گوید که پاداش بزرگی در انتظار آنهاست. سپس به معرفی منافقانی می‌پردازد که در مدینه و اطراف آن زندگی می‌کردند، که خداوند متعال وعده عذاب و آتش در دنیا و آخرت به آنها می دهد و در نهایت سرنوشت دو دسته از مردم را بیان می‌کند: یک دسته که خالصانه کار خیر کردند و دسته‌ای دیگر که هم خوب و هم بد عمل کردند، دسته دوم به علت نیکی هایشان در صورت پشیمانی و توبه می توانند به آمرزش الله امید داشته باشند. در مجموع، این آیات دعوتی است به پیشگام شدن در کار خیر و اجتناب از ریا و نفاق.
ای پیامبر تو آنها را نمی‌شناسی، ما آنها را می‌شناسیم
سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ
به زودی – دو بار- عذابشان می‌کنیم
ثُمَّ یُرَدّونَ اِلیٰ عَذابٍ عَظیمٍ (101)
سپس به مجازاتی بزرگ در قیامت بازگردانده می‌شوند
وَ آخَرونَ اعْتَرَفوا بِذُنوبِهِمْ
و دیگرانی هستند که به گناهانشان اعتراف کردند
خَلَطوا عَمَلًا صالِحًا وَ آخَرَ سَیِّئًا
هم کار خوب انجام دادند و هم کار بد،
عَسَى اللّهُ اَنْ یَتوبَ عَلَیْهِمْ
می توانند امید داشته باشند که خدا توبه‌ی آنها را بپذیرد
اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ (102)
چرا که خدا آمرزنده‌ای مهربان است.
[i] کسانی که زودتر اسلام آورده و در کار خیر شتافتند، پیروزی بزرگی به دست آوردهاند. چه خوب است که ما هم در کار خیر، بشتابیم.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
و نخستین مؤمنان پیشتاز، از مهاجران و انصار هستند و نیز کسانی که به خوبی از آنان پیروی کردند؛ خداوند از آنان راضی و آنها نیز از خدا راضی‌اند و برایشان باغ‌هایی آماده‌کرده که از زیر آن نهرها جاری است. تا ابد آنجا ماندگارند، این همان نجات بزرگ است
