| وَاِذا اَذَقْنَا النّاسَ رَحْمَهً مِنْ بَعْدِ ضَرّاءَ مَسَّتْهُمْ | هنگامی که پس از سختی به مردم، رحمتی را بچشانیم |
| اِذا لَهُمْ مَکْرٌ فى آیاتِنا | درباره آیات ما توطئه می‌کنند تا آنها را باطل نشان دهند. |
| قُلِ اللّهُ اَسْرَعُ مَکْرًا | بگو: «تدبیر و چاره‌اندیشی خدا سریع‌تر است» |
| اِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبونَ ما تَمْکُرونَ (21) | مسلّماً ملائکه‌ی ما، نیرنگهای شما را می‌نویسند |
| هُوَ الَّذى یُسَیِّرُکُمْ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ | اوست که شما را در خشکی و دریا جابجا می‌کند؛ |
| حَتّیٰ اِذا کُنْتُمْ فِى الْفُلْکِ | آنگاه که در کشتی بودید ، |
| وَ جَرَیْنَ بِهِمْ بِریحٍ طَیِّبَهٍ | وقتی آنها را بادی موافق، در جهت حرکت کشتی بِبَرَد، |
| وَ فَرِحوا بِها جاءَتْها ریحٌ عاصِفٌ | با آن شاد شوند؛ امّا چون بادی سخت به سراغشان بیاید، |
| وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ | و موج از هر طرف بلند شود، |
| وَ ظَنّوا اَنَّهُمْ اُحیطَ بِهِمْ | و گمان کنند گرفتار امواج مرگبار شده‌اند، |
| دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ | خداوند را خالصانه می‌خوانند و شرک نمی‌ورزند؛ |
| لَئِنْ اَنْجَیْتَنا مِنْ هٰذِهى | و می‌گویند: «اگر ما را از این حال نجات دهی، |
| لَنَکونَنَّ مِنَ الشّاکِرینَ (22) | قطعاً از شکرگزاران می‌شویم» |
| فَلَمّا اَنْجاهُمْ | ولی وقتی آنها را نجات داد، |
| اِذا هُمْ یَبْغونَ فِى الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ | باز هم در زمین به ناحق، سرکشی و ستم می‌کنند. |
| یا اَیُّهَا النّاسُ اِنَّما بَغْیُکُمْ عَلیٰ اَنْفُسِکُمْ | ای مردم بدانید ستم شما، فقط به زیان خودتان است؛ |
| مَتاعَ الْحَیاهِ الدُّنْیا ثُمَّ اِلَیْنا مَرْجِعُکُمْ | بهره‌ای در زندگی دنیا داشته، سپس بازگشتی به سوی ما دارید؛ |
| فَنُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (23) | آنگاه شما را از حقیقتِ آنچه می‌کردید، آگاه می‌کنیم. |
