| لِلَّذینَ اَحْسَنُوا الْحُسْنیٰ وَ زِیادَهٌ | برای نیکوکاران، پاداشی نیکو و امتیازاتی بیش از آن نیز هست |
| وَ لایَرْهَقُ وُجوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لاذِلَّهٌ | و چهره‌هایشان را تیرگی و خواری فرا نمی‌گیرد |
| اُولٰئِکَ اَصْحابُ الْجَنَّهِ هُمْ فیها خالِدونَ (۲۶) | آنان اهل بهشتند و در آنجا ماندگارند |
| وَ الَّذینَ کَسَبوا السَّیِّئاتِ | و کسانی که مرتکب بدی‌ها شدند ، |
| جَزاءُ سَیِّئَهٍ بِمِثْلِها وَ تَرْهَـقُـهُمْ ذِلَّـهٌ | کیفر آنها مجازاتی مانند آن است و آنان را ذلّت فرو می‌گیرد؛ |
| ما لَهُمْ مِنَ اللّهِ مِنْ عاصِمٍ | در برابر خدا، هیچ نگهدارنده ای ندارند |
| کَاَنَّما اُغْشِیَتْ وُجوهُهُمْ | صورتشان چنان سیاه است |
| قِطَعًا مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِمًا | که گویی تاریکی شب، [i] چهره‌ی آنها را پوشانده است. |
| اُولٰئِکَ اَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدونَ (۲۷) | آنان اهل آتشند و در آنجا ماندگارند |
| وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمیعًا | و روزی که همه‌ی آنها را زنده کرده و جمع می‌کنیم |
| ثُمَّ نَقولُ لِلَّذینَ اَشْرَکوا | سپس به مشرکان می‌گوییم: |
| مَکانَکُمْ اَنْتُمْ وَ شُرَکاؤُکُمْ | «شما و شریکانی که برای خدا می‌گرفتید، در جای خود باشید» |
| فَزَیَّلْنا بَیْنَهُمْ | سپس میان آنها جدایی می‌افکنیم |
| وَ قالَ شُرَکاؤُهُمْ ما کُنْتُمْ اِیّانا تَعْبُدونَ (۲۸) | آنگاه شریکان آنان می‌گویند: «شما ما را نمی‌پرستیدید |
| فَکَفیٰ بِاللّهِ شَهیدًا بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ | بین ما و شما، شاهد بودن خدا کافی است |
| اِنْ کُنّا عَنْ عِبادَتِکُمْ لَغافِلینَ (۲۹) | ما از عبادت شما کاملاً بی‌خبر بودیم» |
| هُنالِکَ تَبْلو کُلُّ نَفْسٍ ما اَسْلَفَتْ | آنجاست که هر کس، گرفتارِ چیزی است که از پیش فرستاده؛ |
| وَ رُدّوا اِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ | و به سوی خدا، که سَروَرِ حقیقی آنهاست بازگردانده می‌شوند |
| وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانوا یَفْتَرونَ (۳۰) | و آنچه را به دروغ می‌بافتند در نظرشان نابود می‌شود. |
