در این صفحه به بررسی سوره هود آیات 25 تا 31 از قرآن کریم می پردازیم که درباره رسالت حضرت نوح و دعوت قومش به پرستش خدای یگانه و هشدار روز جزا می‌باشد. در این آیات، خداوند بیان می‌فرماید که حضرت نوح را به سوی قومش فرستاد تا آنها را از پرستش بت‌ها برحذر دارد و به پرستش خدای یگانه دعوت نماید. اما مردم جز گزوهی اندک او را تکذیب کردند و از پذیرش دعوتش سرباز زدند. در این آیات، سخنان انکارآمیز مردم و پاسخ حکیمانه ایشان به روشنی بیان شده است. با توجه و تدبر در این آیات در می یابیم که پیامبران الهی برای رسالتی که انجام می دهند از مردم مال و ثروتی نمی خواهند. آنها خیرخواه مردم بوده و پاداش خود را تنها از پروردگار جهانیان می خواهند.
| وَ لَقَدْ اَرْسَلْنا نوحًا اِلیٰ قَوْمِهى | همانا ما «نوح» را به سوی قومش فرستادیم؛ |
| اِنّى لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ (25) | او گفت: «من به روشنی برای شما هشدار دهنده هستم |
| اَنْ لاتَعْبُدوا اِلَّا اللّهَ | که جز خدا را نپرستید؛ |
| اِنّى اَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ اَلیمٍ (26) | من واقعاً بر شما از مجازات روزی دردناک می‌ترسم» |
| فَقالَ الْمَلَاُ الَّذینَ کَفَروا مِنْ قَوْمِهى | امّا سران قومش که کافر بودند به او گفتند: |
| ما نَراکَ اِلّا بَشَرًا مِثْلَنا وَ ما نَراکَ اتَّبَعَکَ | «تو را جز بشری مثل خودمان نمی‌بینیم و پیروان تو، |
| اِلَّا الَّذینَ هُمْ اَراذِلُنا بادِیَ الرَّأْیِ | جز افراد فرومایه و ساده دل از قوم ما نیستند، |
| وَ ما نَریٰ لَکُمْ عَلَیْنا مِنْ فَضْلٍ | و برای شما نسبت به خودمان هیچ امتیازی نمی‌بینیم، |
| بَلْ نَظُنُّکُمْ کاذِبینَ (27) | بلکه گمان می‌کنیم که شما دروغگو هستید» |
| قالَ یا قَوْمِ اَرَاَیْتُمْ | نوح گفت: ای قوم، ببینید، |
| اِنْ کُنْتُ عَلیٰ بَیِّنَهٍ مِنْ رَبّى | اگر دلیل روشنی از جانب خدا داشته باشم، |
| وَ آتانى رَحْمَهً مِنْ عِنْدِهى | و او رحمتی از طرف خود به من بخشیده باشد، |
| فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ | که شما از آن بی خبرید، آیا باز انکارم می‌کنید؟ |
| اَنُلْزِمُکُموها وَ اَنْتُمْ لَها کارِهونَ (28) | آیا می‌توانیم شما را به پذیرش چیزی که نمی‌خواهید وادار کنیم؟ |
| وَ یا قَوْمِ لااَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ مالًا | ای قوم ، من از شما برای رسالتم مالی درخواست نمی‌کنم؛ |
| اِنْ اَجْرِیَ اِلّا عَلَى اللّهِ | پاداش من فقط از جانب خداست؛ |
| وَ ما اَنَا بِطارِدِ الَّذینَ آمَنوا | و من هرگز کسانی را که ایمان آورده‌اند، از خود نمی‌رانم؛ |
| اِنَّهُمْ مُلاقوا رَبِّهِمْ | زیرا آنان خدا و صاحب اختیار خود را دیدار خواهند کرد؛ |
| وَ لٰکِنّى اَراکُمْ قَوْمًا تَجْهَلونَ (29) | ولی شما را گروهی می‌بینم که نادانی می‌کنید |
| وَ یا قَوْمِ مَنْ یَنْصُرُنى مِنَ اللّهِ اِنْ طَرَدْتُهُمْ | ای قوم، اگر آنها را برانم، چه کسی مرا در برابر خدا یاری می‌کند؟ |
| اَفَلا تَذَکَّرونَ (30) | آیا باز هم عبرت نمی‌گیرید؟ |
| وَ لااَقولُ لَکُمْ عِنْدى خَزائِنُ اللّهِ | من به شما نمی‌گویم: «گنجینه‌های خدا نزد من است» |
| وَ لااَعْلَمُ الْغَیْبَ وَ لااَقولُ اِنّى مَلَکٌ | و «غیب هم نمی‌دانم» و نمی‌گویم که «من فرشته هستم» |
| وَ لااَقولُ لِلَّذینَ تَزْدَرى اَعْیُنُکُمْ | و درباره‌ی کسانی که به چشمان شما پست و حقیر می‌آیند، نمی‌گویم |
| لَنْ یُؤْتِیَهُمُ اللّهُ خَیْرًا | که «خدا هرگز به آنان خیری نخواهد داد» |
| اَللّهُ اَعْلَمُ بِما فى اَنْفُسِهِمْ | خداوند از آنچه در دل آنهاست، آگاه‌تر است |
| اِنّى اِذًا لَمِنَ الظّالِمینَ (31) | که اگر چنین کنم، حتماً از ستمکاران خواهم بود». [i] |
[i] اگر کسی ادّعای علم غیب کند، بر اساس این آیه شریفه، کذّاب است و سخنش نارواست.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است:
- جز خدا را نپرستید و از مجازات روز قیامت بترسید. هر جا که دلیل روشنی داشته باشید، حقیقت را قبول کنید و هرگز کسانی را که ایمان آورده‌اند، از خود نرانید؛ زیرا در قیامت، آنان خدا و صاحب اختیار خود را دیدار خواهند کرد؛ خداوند از آنچه در دل شماست، آگاه است
