| حَتّیٰ اِذا جاءَ اَمْرُنا وَ فارَ التَّنّورُ | تا آنگاه که فرمان ما آمد و آب از دهانه‌ی تنور هم، فوران کرد |
| قُلْنَا احْمِلْ فیها مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ | گفتیم: «در آن کشتی از هرگونه حیوان اهلی یک جفت، سوار کن |
| وَ اَهْلَکَ اِلّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ | و خانواده‌ی خود را، مگر آن که حکم مجازاتش، قطعی شده |
| وَ مَنْ آمَنَ | و مؤمنان را هم سوار کن»، |
| وَ ما آمَنَ مَعَهو اِلّا قَلیلٌ (40) | ولی جز اندکی با او ایمان نیاورده بودند |
| وَ قالَ ارْکَبوا فیها | نوح گفت: «در آن کشتی سوار شوید، |
| بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها | حرکت و توقّفش به نام الهی است[i] |
| اِنَّ رَبّى لَغَفورٌ رَحیمٌ (41) | بی‌شک صاحب اختیار من، آمرزنده‌ای مهربان است» |
| وَ هِیَ تَجْرى بِهِمْ فى مَوْجٍ کَالْجِبالِ | و کشتی در میان موجی همچون کوه، آنان را به حرکت در آورد |
| وَ نادیٰ نوحٌ ابْنَهو وَ کانَ فى مَعْزِلٍ یا بُنَیَّ | و نوح، پسرش را که در کناری بود، صدا زد: «پسرم، |
| ارْکَبْ مَعَنا وَ لاتَکُنْ مَعَ الْکافِرینَ (42) | با ما سوار شو و با کافران نباش» |
| قالَ سَآوى اِلیٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنى مِنَ الْماءِ | پسرگفت: «فوراً به کوهی پناه می‌برم تا مرا از آب حفظ کند»؛ |
| قالَ لاعاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ اَمْرِ اللّهِ | نوح گفت: «امروز هیچ محافظی در برابر امر الهی نیست، |
| اِلّا مَنْ رَحِمَ وَ حالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ | مگر کسی که خدا به او، رحم کند»؛ و میان آن دو، موج حایل شد، |
| فَکانَ مِنَ الْمُغْرَقینَ (43) | آنگاه او نیز غرق شد |
| وَ قیلَ یا اَرْضُ ابْلَعى ماءَکِ | و گفته شد: «ای زمین آبت را فرو ببر ؛ |
| وَ یا سَماءُ اَقْلِعى | و ای آسمان بارانت را قطع کن» ؛ |
| وَ غیضَ الْماءُ وَ قُضِیَ الْاَمْرُ | و آب فرو رفت و کار تمام شد؛ |
| وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجودِیِّ | و کشتی بر تپهی«جودی»[ii] قرار گرفت؛ |
| وَ قیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظّالِمینَ (44) | و گفته شد: «گروه ستمکاران از رحمت دور باد». |
