در این مطلب سوره هود آیات 61 تا 68 از قرآن کریم درباره دعوت پیامبر خدا صالح (ع) به توحید و پرهیز از بت پرستی و سرنوشت تلخ قوم ثمود بیان شده است. . قوم ثمود، با وجود هشدارهای مکرر پیامبرشان، از دستورات الهی عصیان کردند و در نتیجه مجازات سختی را تحمل کردند. این آیات، به عنوان درس عبرتی برای انسان‌های غافل و بی‌توجه به رحمت خداوند، بیان شده است. این داستان نشان می‌دهد که برای رسیدن به رستگاری و خوشبختی، باید اوامر الهی را اطاعت کرده و از بت پرستی و گناه دوری کرد. انسان باید از تجربه‌های گذشته و مجازات‌های سختی که برای دیگران اعمال شده است، عبرت بگیرد و از سرکشی و تکبر خودداری کند. این آیات همچنین به ما یادآوری می‌کنند که خداوند همواره به عبادت و اطاعت ما نظارت دارد و تنها منبع قدرت و محبت الله است و تنها اوست که می‌تواند ما را از مشکلات و سختی‌های زندگی نجات دهد.
| وَ اِلیٰ ثَمودَ اَخاهُمْ صالِحًا | و به سوی ثمود، برادرشان، «صالح» را فرستادیم؛ |
| قالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَکُمْ مِنْ اِلٰهٍ غَیْرُهو | گفت: «ای قوم من، خدا را بپرستید هیچ خدایی جز او ندارید؛ |
| هُوَ اَنْشَاَکُمْ مِنَ الْاَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَکُمْ فیها | او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آباد کردن آن مأمور نمود؛ |
| فَاسْتَغْفِروهُ ثُمَّ توبوا اِلَیْهِ | پس از او آمرزش بخواهید؛ سپس به درگاهش توبه کنید ؛ |
| اِنَّ رَبّى قَریبٌ مُجیبٌ (61) | که خدای من، نزدیک و اجابت‌کننده است». |
| قالوا یاصالِحُ قَدْ کُنْتَ فینا مَرْجُوًّا قَبْلَ هٰذا | گفتند: «ای صالح پیش از این، ما به تو امیدوار بودیم؛ |
| اَتَنْهانا اَنْ نَعْبُدَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا | آیا ما را از عبادت آنچه پدران ما می‌پرستیدند، باز می‌داری؟ |
| وَ اِنَّنا لَفى شَکٍّ مِمّا تَدْعونا اِلَیْهِ مُریبٍ (62) | ما از آنچه ما را بدان می‌خوانی، در تردید هستیم» |
| قالَ یا قَوْمِ اَرَاَیْتُمْ اِنْ کُنْتُ عَلیٰ بَیِّنَهٍ مِنْ رَبّى | صالح گفت: «ای قوم، ببینید، اگر دلیل روشنی از خدایم داشته باشم ؛ |
| وَ آتانى مِنْهُ رَحْمَهً | و رحمتی از جانب خود به من داده باشد ؛ |
| فَمَنْ یَنْصُرُنى مِنَ اللّهِ اِنْ عَصَیْتُهو | چه کسی مرا در برابر خدا یاری می‌کند، اگر از او سرپیچی کنم؟ |
| فَما تَزیدونَنى غَیْرَ تَخْسیرٍ (63) | در نتیجه شما جز زیان و خسران بر من نمی‌افزایید |
| وَ یا قَوْمِ هٰذِه‌ى ناقَهُ اللّهِ لَکُمْ آیَهً فَذَروها | ای قوم، این شتر نشانه‌ای الهی برای شما است، رهایش کنید؛ |
| تَأْکُلْ فى اَرْضِ اللّهِ وَلاتَمَسّوها بِسوءٍ | تا در زمین خدا، از علفزارها بخورد و به او آسیبی نرسانید؛ |
| فَیَأْخُذَکُمْ عَذابٌ قَریبٌ (64) | که فوراً گرفتار مجازات می‌شوید» |
| فَعَقَروها فَقالَ | ولی پاهای شتر را قطع کردند و آن را کشتند. آنگاه صالح گفت: |
| تَمَتَّعوا فى دارِکُمْ ثَلاثَهَ اَیّامٍ | «در خانه‌هایتان سه روز بهره ببرید تا مجازات برسد؛ |
| ذٰلِکَ وَعْدٌ غَیْرُ مَکْذوبٍ (65) | این وعده‌ای بی دروغ است»[i] |
| فَلَمّا جاءَ اَمْرُنا | آنگاه چون فرمان مجازات آمد، |
| نَجَّیْنا صالِحًا وَ الَّذینَ آمَنوا مَعَهو | صالح و مؤمنان همراهش را نجات دادیم ؛ |
| بِرَحْمَهٍ مِنّا وَ مِنْ خِزْیِ یَوْمِئِذٍ | با رحمتی از جانب خود، از مجازات و رسوایی آن روز |
| اِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزیزُ (66) | زیرا خدای تو نیرومند و تواناست |
| وَ اَخَذَ الَّذینَ ظَلَموا الصَّیْحَهُ | و آن صدای مرگبار، ستمکاران را گرفتار کرد؛ |
| فَاَصْبَحوا فى دِیارِهِمْ جاثِمینَ (67) | سه روز بعد، هنگام صبح در خانه‌های خود، از پای درآمدند |
| کَاَنْ لَمْ یَغْنَوْا فیها | چنان شدند که گویی هرگز در آن خانه‌ها سکونت نداشتند! |
| اَلا اِنَّ ثَمودَ کَفَروا رَبَّهُمْ | آگاه باشید، به راستی قوم ثمود به خدای خود کفر ورزیدند؛ |
| اَلا بُعْدًا لِثَمودَ (68) | بدانید، قوم ثمود از رحمت حق دور شدند. |
[i] نتیجه توهین به آیات الهی یا قرآن، پس از یک مهلت کوتاه، عذاب است. در آن قوم فقط یک نفر آن حیوان را کشت ولی چون بقیه راضی بودند خداوند همه ی آن قوم را، مجازات می کند.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- خداوند شما را از زمین پدید آورد و شما را به آباد کردن آن مأمور نمود؛ از او آمرزش بخواهید تا شما را یاری کند
