| کَذٰلِکَ اَرْسَلْناکَ فى اُمَّهٍ | این گونه تو را در میان امّتی فرستادیم |
| قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِها اُمَمٌ | که تاکنون نسل های چندی از آنان رفته‌اند |
| لِتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذى اَوْحَیْنا اِلَیْکَ | تا آنچه را به تو وحی کردیم، بر آنان بخوانی |
| وَ هُمْ یَکْفُرونَ بِالرَّحْمٰنِ | در حالی که آنان به خدای رحمان کفر می‌ورزند |
| قُلْ هُوَ رَبّى لااِلٰهَ اِلّا هُوَ | بگو: «او صاحب اختیار من است، هیچ خدایی جز او نیست |
| عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ اِلَیْهِ مَتابِ (30) | بر او توکّل کرده‌ام و بازگشتم به سوی اوست» |
| وَ لَوْ اَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبالُ | و اگر حتّیٰ به وسیله این قرآن، کوه‌ها به حرکت می‌آمد ، |
| اَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْاَرْضُ اَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتیٰ | یا زمین تکّه تکّه می‌شد، یا با آن مردگان، به سخن در می‌آمدند ، |
| بَلْ لِلّهِ الْاَمْرُ جَمیعًا | باز ایمان نمی‌آوردند؛ بلکه همه‌ی امور به فرمان خداست. |
| اَفَلَمْ یَیْأَسِ الَّذینَ آمَنوا | آیا مؤمنان هنوز از ایمان آوردن مردم ناامید نشده‌اند و نمی دانند |
| اَنْ لَوْ یَشاءُ اللّهُ لَهَدَى النّاسَ جَمیعًا | که اگر خدا می‌خواست، تمام مردم را هدایت می‌کرد؟ |
| وَلایَزالُ الَّذینَ کَفَروا تُصیبُهُمْ بِما صَنَعوا قارِعَهٌ | و همواره به سبب رفتار کافران، حوادث کوبنده‌ای به آنان می‌رسد ؛ |
| اَوْ تَحُلُّ قَریبًا مِنْ دارِهِمْ | یا بلایی، نزدیک خانه‌هایشان فرود می‌آید؛ |
| حَتّیٰ یَأْتِیَ وَعْدُ اللّهِ | تا وعده‌ی نهایی مجازات خدا برسد؛ |
| اِنَّ اللّهَ لایُخْلِفُ الْمیعادَ (31) | که خداوند، هرگز از وعده خود تخلّف نمی‌کند. |
