
در این مطلب سوره ابراهیم آیات 23 تا 27 از کلام الله مجید که درباره مقایسه سرنوشت مؤمنان و کافران است را بررسی می کنیم. این آیات به توصیف بهشتی که نصیب مؤمنان میشود و عاقبت نامطلوب کافران میپردازد. همچنین با ذکر مثالهایی، به تفاوت کلام خوب و بد و اثر آن بر مؤمنان و کافران اشاره میکند. در مجموع، این آیات تصویری از سرانجام اعمال و گفتار انسانها برحسب ایمان و کفرشان ارائه میدهد.
وَ اُدْخِلَ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ | و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، |
جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ | در باغهایی که از زیر آنها نهرها جاری است، وارد میشوند ؛ |
خالِدینَ فیها بِاِذْنِ رَبِّهِمْ | در حالی که به اجازهی خدای خود در آن ماندگارند؛ |
تَحِیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ (23) | درودشان در آنجا، «سلام» است |
اَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا | آیا ندیدهای خدا چگونه مثال زده است؟ |
کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ | سخن پاک، مانند درختی پاک است؛ |
اَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِى السَّماءِ (24) | ریشهاش ثابت و شاخهاش در آسمان است[i] |
تُؤْتى اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذْنِ رَبِّها | هر زمان به اجازهی خدای خود میوه اش را میدهد؛ |
وَ یَضْرِبُ اللّهُ الْاَمْثالَ لِلنّاسِ | و خدا برای مردم مثلهایی میزند، |
لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرونَ (25) | تا متوجّه حقایق شوند |
وَ مَثَلُ کَلِمَهٍ خَبیثَهٍ کَشَجَرَهٍ خَبیثَهٍ | و مثال سخن ناپاک، مانند درختی ناپاک است |
اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْاَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ (26) | که از روی زمین کنده شده و بر آن هیچ ثباتی ندارد |
یُثَبِّتُ اللّهُ الَّذینَ آمَنوا بِالْقَوْلِ الثّابِتِ | خداوند با سخن استوار قرآن، مومنان را ثابت قدم میکند[ii] |
فِى الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ فِى الْـآخِرَهِ | در زندگی دنیا و در آخرت . |
وَ یُضِلُّ اللّهُ الظّالِمینَ | و خدا ستمگران را گمراه میکند ؛ |
وَ یَفْعَلُ اللّهُ ما یَشاءُ (27) | و خداست که هر چه را بخواهد، انجام میدهد. |
[i] «کلمهی طیبه» همان توحید است، نسل خوب هم نسل انسانهای موحد مثل حضرت ابراهیم است.
[ii] بر اساس آیه 102 نحل معلوم میشود منظور از قول ثابت در این آیه همان قرآن کریم است.
خوب است به شرطی که: