
در این مطلب به بررسی سوره نحل آیات 1 تا 2 از کلام الله مجید می پردازیم. در این آیات بر اهمیت تقوای الهی و انتظار برای فرمان الهی تأکید شده است. همچنین در مورد نزول فرشتگان و وحی الهی با فرمان خداوند و اخطار به بندگان در مورد یگانگی خداوند و ضرورت تقوا سخن رفته است. امید است خوانندگان عزیز با تعمق و تدبر در این آیات با مفاهیم مهم قرآنی بیشتر آشنا شوند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
اَتیٰ اَمْرُ اللّهِ فَلا تَسْتَعْجِلوهُ | فرمان خدا خواهد رسید[i]، پس شتاب نکنید؛ |
سُبْحانَهو وَ تَعالیٰ عَمّا یُشْرِکونَ (1) | او مُنزّه و بالاتر است از آنچه شرک میورزند |
یُنَزِّلُ الْمَلائِکَهَ بِالرّوحِ مِنْ اَمْرِهى | فرشتگان را همراه با وحی به فرمان خویش، |
عَلیٰ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهى | بر هر کس از بندگانش که بخواهد، میفرستد |
اَنْ اَنْذِروا اَنَّهو لااِلٰهَ اِلّا اَنَا فَاتَّقونِ (2) | تا هشدار دهید که خدایی جز من نیست؛ پس با تقوا باشید |
[i] فعل «أتی» ماضی است ولی باید مضارع ترجمه شود، دلیل آنکه ماضی آمده، تأکید بر وقوعِ آن است.
خوب است به شرطی که: