سوره نحل آیات 111 تا 113 – هشدار پیامبران: کفران نکردن نعمتهای الهی

۱۲/۰۷/۱۴۰۲

در این نوشتار سوره نحل آیات 111 تا 113 را بررسی می کنیم. این سوره ارزشمند قرآن کریم، به هشدارهای پیامبران الهی به قومشان درباره کفران نعمت‌های خداوند می‌پردازد. در این آیات خداوند متعال متذکر می‌شود که روز قیامت هرکس پاسخگوی اعمال خویش است و کسی ستم نمی‌بیند. سپس مثالی از شهری می‌زند که با وجود برخورداری از روزی فراوان، نعمت‌های الهی را ناسپاسی کردند و در نتیجه به مجازات گرسنگی و ترس دچار شدند. این آیات، یادآور اهمیت شکرگزاری نعمت‌های خداوند برای تمام انسان ها است.

یَوْمَ تَأْتى کُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها	روزی که هر کس به دفاع از خویش بر‌آید ،
وَ تُوَفّیٰ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ	و نتیجه‌ی اعمال همه، بی‌کم وکاست داده شود ،
وَ هُمْ لایُظْلَمونَ (111)‏	در حالی که آنها ستم نمی‌بینند
وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا قَرْیَهً کانَتْ آمِنَهً مُطْمَئِنَّهً	و خدا مثلی زد: شهری را که امن و آرام بود،
یَأْتیها رِزْقُها رَغَدًا مِنْ کُلِّ مَکانٍ	روزی فراوان از هر جا به سوی آن شهر سرازیر بود
فَکَفَرَتْ بِاَنْعُمِ اللّهِ	ولی نعمت‌های خدا را کفران کردند
فَاَذاقَهَا اللّهُ لِباسَ الْجوعِ وَ الْخَوْفِ	در نتیجه، خدا لباس گرسنگی و ترس را به آنها چشانید[i]
بِما کانوا یَصْنَعونَ (112)‏	به سبب اعمالشان
وَ لَقَدْ جاءَهُمْ رَسولٌ مِنْهُمْ	البتّه فرستاده‌ای از خودشان برای آنها آمد
فَکَذَّبوهُ فَاَخَذَهُمُ الْعَذابُ	ولی او را دروغگو شمردند در نتیجه مجازات شدند،
وَ هُمْ ظالِمونَ (113)‏	در حالی که ستمکار بودند