| قُلْ کَفیٰ بِاللّهِ شَهیدًا بَیْنى وَ بَیْنَکُمْ | بگو: «گواهی و شهادت خدا میان من و شما کافی است |
| اِنَّهو کانَ بِعِبادِه‌ى خَبیرًا بَصیرًا (96) | که او همواره به حال بندگانش آگاه و بیناست» |
| وَ مَنْ یَهْدِ اللّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ | هر که را خدا هدایت کند، او هدایت شده است؛ |
| وَ مَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ اَوْلِیاءَ مِنْ دونِهى | و کسی را که گمراه کند، هرگز جز او، برایش دوستانی نخواهی یافت. |
| وَ نَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ | آنان را در روز قیامت زنده می‌کنیم؛ |
| عَلیٰ وُجوهِهِمْ عُمْیًا وَ بُکْمًا وَ صُمًّا | درحالیکه چون خزندگان افتاده اند؛ وکور و لال و کرند؛ |
| مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ کُلَّما خَبَتْ | جایگاهشان جهنّم است، هربار که آتش فرو نشیند، |
| زِدْناهُمْ سَعیرًا (97) | شعله‌ای سوزان برآن بیفزائیم |
| ذٰلِکَ جَزاؤُهُمْ بِاَنَّهُمْ کَفَروا بِآیاتِنا | جزایشان این است، زیرا آیات ما را انکار نمودند |
| وَ قالوا اَئِذا کُنّا عِظامًا وَ رُفاتًا | و گفتند: «وقتی استخوان شدیم و پوسیدیم، |
| اَئِنّا لَمَبْعوثونَ خَلْقًا جَدیدًا (98) | آیا واقعاً با خلقتی جدید برانگیخته می‌شویم!؟» |
| اَوَ لَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّهَ الَّذى خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ | آیا ندیدند، همان خدائی که آسمان‌ها و زمین را آفریده |
| قادِرٌ عَلیٰ اَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ | قدرت دارد تا مانند آنها را بیافریند؟ |
| وَ جَعَلَ لَهُمْ اَجَلًا لارَیبَ فیهِ | و برایشان زمانی را قرار داده که تردیدی در آن نیست؟ |
| فَاَبَى الظّالِمونَ اِلّا کُفورًا (99) | ولی ستمکاران جز انکار، عکس العملی نداشتند |
| قُلْ لَوْ اَنْتُمْ تَمْلِکونَ خَزائِنَ رَحْمَهِ رَبّى | بگو: «اگر شما تمام خزائن رحمت خدا را مالک بودید |
| اِذًا لَاَمْسَکْتُمْ خَشْیَهَ الْاِنْفاقِ | باز هم می‌ترسیدید انفاق کنید که مبادا فقیر شوید |
| وَ کانَ الْاِنْسانُ قَتورًا (100) | و انسان، همواره تنگ نظر و بخیل است». |
