| وَ بِالْحَقِّ اَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ | قرآن را به حق نازل کردیم و به حق نازل شد |
| وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلّا مُبَشِّرًا وَ نَذیرًا (105) | و تو را فقط برای بشارت و هشدار فرستادیم |
| وَ قُرْآنًا فَرَقْناهُ لِتَقْرَاَهو عَلَى النّاسِ عَلیٰ مُکْثٍ | و قرآن را بخش‌بخش کردیم تا آن را به‌تدریج بر مردم بخوانی |
| وَ نَزَّلْناهُ تَنْزیلًا (106) | و آن را مرحله به مرحله، فرو فرستادیم |
| قُلْ آمِنوا بِه‌ى اَوْ لاتُؤْمِنوا | بگو:به آن ایمان بیاورید یا نیاورید، |
| اِنَّ الَّذینَ اوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهى | قطعاً کسانی که پیش از این به آنان دانش داده شد، |
| اِذا یُتْلیٰ عَلَیْهِمْ | وقتی قرآن بر آنان خوانده می‌شود |
| یَخِرّونَ لِلْاَذْقانِ سُجَّدًا (107) | سجده‌کنان با حال تواضع به خاک می‌افتند |
| وَ یَقولونَ سُبْحانَ رَبِّنا | و می‌گویند: «خدای ما پاک و مُنزّه است، |
| اِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعولًا (108) | قطعاً وعده‌ی صاحب اختیار ما، انجام خواهد شد» |
| وَ یَخِرّونَ لِلْاَذْقانِ یَبْکونَ | و با فروتنی به خاک می‌افتند، در حالی که گریانند |
| وَ یَزیدُهُمْ خُشوعًا (109) | و قرآن بر تواضع آنها می‌افزاید |
| قُلِ ادْعُوا اللّهَ اَوِ ادْعوا الرَّحْمٰنَ | بگو: «اللّه را بخوانید یا رحمان را |
| اَیًّا ما تَدْعوا فَلَهُ الْاَسْماءُ الْحُسْنیٰ | هر کدام را که بخوانید، هر نام نیکی برای اوست» |
| وَ لاتَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لاتُخافِتْ بِها | و نمازت را نه بلند بخوان و نه آهسته؛ |
| وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذٰلِکَ سَبیلًا (110) | و میان آن دو حال، راهی میانه را انتخاب کن |
| وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ اَلَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا | و بگو: «ستایش مخصوص خداست که فرزندی نگرفته است ؛ |
| وَ لَمْ یَکُنْ لَهو شَریکٌ فِى الْمُلْکِ | و در حکومت، شریکی برایش نیست؛ |
| وَ لَمْ یَکُنْ لَهو وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ | و به خاطر ضعف، دوستی نمی‌گیرد تا از او یاری بخواهد |
| وَ کَبِّرْهُ تَکْبیرًا (111) | و او را بسیار بزرگ بشمار». |
