در این مقاله، سوره کهف آیات 44 تا 46 از قرآن کریم و ترجمه فارسی آنها آمده است. این آیات به مقایسه زندگی دنیا و آخرت، و ناپایداری لذات مادی در برابر پاداش الهی کارهای نیک می‌پردازند. در آغاز، تأکید می‌شود که حاکمیت و سروری مطلق از آن خداوند حق است و پاداش او برتر است. سپس با تمثیل زیبایی، زندگی دنیا به آب باران تشبیه شده که به زودی خشک می‌شود. اما کارهای نیک و پایدار، پاداشی بهتر در پیشگاه الهی دارند.
هُنالِکَ الْوَلایَهُ لِلّهِ الْحَقِّ
در آنجا، معلوم شد که سَروَری، فقط برای خداوندِ بر حق است؛
[i] در این آیه زندگی دنیایی ما انسانها به بارانی تشبیه شده که باعث رشد انواع گیاهان می‌شود، وجه شباهت بین این دو در کوتاهی عمر دنیا است، همانگونه که در فصل باران، گیاهان می‌رویند و در فصل خشکی نابود می‌شوند و فقط دانه‌هایی که تولید کرده‌اند، به جا می‌ماند، حیات ما انسانها نیز کوتاه است و آنچه از ما برای حیات ابدی خودمان به جا می‌ماند، اموال و فرزندان نیست بلکه کارهای خوب و بدی است که حاصل عمرمان است و این همان «باقیات الصالحات» است که در آیه 46 به آن اشاره شده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
مال و فرزند، زیور زندگی دنیا است ولی کارهای ماندگارِ شایسته نزد خدای تو، پاداشی بهتر دارند و برای آرزو کردن، نیکوتر است.
