این مقاله، سوره کهف آیات 51 تا 59 از قرآن کریم را با ترجمه فارسی آنها ارائه می‌دهد. این آیات درباره موضوعاتی چون قیامت، ایمان نیاوردن مردم، سرنوشت پیشینیان و هلاکت سرکشان سخن می‌گویند. خداوند در این آیات به پیامبران دستور می‌دهد تا مردم را بیم و بشارت دهند اما برخی همچنان ایمان نمی‌آورند. این مقاله به صورت جامع این موضوعات مهم قرآنی را توضیح می‌دهد.
| ما اَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ لاخَلْقَ اَنْفُسِهِمْ | ابلیس و نسلش را در خلق آسمان‌ها و زمین و در خلق خودشان، شاهد نگرفتم؛ |
| وَ ما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلّینَ عَضُدًا (51) | و هرگز گمراه‌کنندگان را به یاری نگرفته ام |
| وَ یَوْمَ یَقولُ | روزی که خداوند می‌فرماید: |
| نادوا شُرَکائِیَ الَّذینَ زَعَمْتُمْ | «کسانی را که گمان کردید شریک من هستند، بخوانید» |
| فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجیبوا لَهُمْ | آنگاه آنان را می‌خوانند ولی جوابی نمی‌گیرند |
| وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ مَوْبِقًا (52) | و میان آنها جایگاه هلاکت باری، قرار دادیم |
| وَ رَاَى الْمُجْرِمونَ النّارَ | و مجرمان آتش را می‌بینند |
| فَظَنّوا اَنَّهُمْ مُواقِعوها | آنگاه درمی‌یابند که حتماً در آن گرفتار می‌شوند |
| وَ لَمْ یَجِدوا عَنْها مَصْرِفًا (53) | و هیچ راه فراری نیابند |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنا فى‌هٰذَاالْقُرْآنِ لِلنّاسِ‌مِنْ کُلِّ مَثَلٍ | ما در این قرآن برای مردم از هر مَثَلی آوردیم، |
| وَ کانَ الْاِنْسانُ اَکْثَرَ شَىْءٍ جَدَلًا (54) | ولی انسان بیش از هر چیز، بحث و مجادله می‌کند |
| وَ ما مَنَعَ النّاسَ اَنْ یُؤْمِنوا اِذْ جاءَهُمُ الْهُدیٰ | وقتی هدایت برای مردم آمد، چیزی مانع ایمان آوردنشان نشد، |
| وَ یَسْتَغْفِروا رَبَّهُمْ | و این که از خدایشان آمرزش بخواهند، |
| اِلّا اَنْ تَأْتِیَهُمْ سُنَّهُ الْاَوَّلینَ | جز این که سرنوشت گذشتگان به سراغشان بیاید |
| اَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ قُبُلًا (55) | یا مجازات در برابرشان قرار گیرد |
| وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلینَ اِلّا مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ | پیامبران را نمی‌فرستیم مگر برای بشارت دادن و هشدار دادن ؛ |
| وَ یُجادِلُ الَّذینَ کَفَروا بِالْباطِلِ | و کسانی که به ناحق، کفر می‌ورزیدند، مجادله می‌کنند، |
| لِیُدْحِضوا بِهِ الْحَقَّ | تا به وسیله‌ی آن جدال ، حق را پایمال کنند؛ |
| وَ اتَّخَذوا آیاتى وَ ما اُنْذِروا هُزُوًا (56) | و نشانه‌ها و هشدارها را، به مسخره گرفتند |
| وَ مَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهى | کیست ستمکارتر از آن کس که، آیات الهی به او تذکّر داده شود ، |
| فَاَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ | ولی از آن رو گردانده، و آنچه را انجام داده، فراموش کند؟ |
| اِنّا جَعَلْنا عَلیٰ قُلوبِهِمْ اَکِنَّهً اَنْ یَفْقَهوهُ | همانا ما بر دل‌هایشان پوششی گذاشتیم، که آن را نفهمند ؛ |
| وَ فى آذانِهِمْ وَقْرًا | و در گوش‌هایشان سنگینی نهادیم؛ |
| وَ اِنْ تَدْعُهُمْ اِلَى الْهُدیٰ | اگر به هدایت دعوتشان کنی، |
| فَلَنْ یَهْتَدوا اِذًا اَبَدًا (57) | هرگز در این حال، هدایت نخواهند شد |
| وَ رَبُّکَ الْغَفورُ ذُو الرَّحْمَهِ | صاحب اختیار تو، آمرزنده و با محبّت است؛ |
| لَوْ یُؤاخِذُهُمْ بِما کَسَبوا | اگر آنان را به سبب کارهایشان، بازخواست می‌کرد، |
| لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذابَ | مجازات را برایشان پیش می‌انداخت؛ |
| بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ | امّا آنان وعده‌گاهی دارند، |
| لَنْ یَجِدوا مِنْ دونِه‌ى مَوْئِلًا (58) | که هرگز در برابر آن پناهگاهی نمی‌یابند |
| وَ تِلْکَ الْقُریٰ اَهْلَکْناهُمْ لَمّا ظَلَموا | مَردم آن شهرها را به سبب آنکه ستم کردند، هلاک کردیم؛ |
| وَ جَعَلْنا لِمَهْلِکِهِمْ مَوْعِدًا (59) | و برای هلاکتشان زمانی را مشخّص نمودیم. |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- روزی که خداوند می‌فرماید: «کسانی را که گمان کردید شریک من هستند، بخوانید» و بدکاران آتش را می‌بینند و درمی‌یابند که در آن گرفتار می‌شوند و هیچ راه فراری ندارند؛ پیامبران را فرستادیم برای بشارت دادن و هشدار دادن در همین موضوع مهم
