در این نوشتار سوره کهف آیات 99 تا 106 از کلام الله مجید به همراه ترجمه فارسی آن آمده است. این آیات درباره روز قیامت و سرانجام کافران سخن می‌گویند. خداوند روز قیامت جهنم را برای کافران آماده کرده و آنان را در آنجا جمع می‌کند. کسانی که آیات خدا و پیامبران را تکذیب کردند، بدترین زیانکاران هستند و اعمالشان باطل می‌شود. این آیات بیانگر پایان تلخ کفر و انکار حق است.
| وَ تَرَکْنا بَعْضَهُمْ یَوْمَئِذٍ یَموجُ فى بَعْضٍ | آن روز، آنان را رها کنیم تا همچون موج به هم در آمیزند؛ |
| وَ نُفِخَ فِى الصّورِ فَجَمَعْناهُمْ جَمْعًا (99) | و در صور دمیده می‌شود، آنگاه کاملاً جمعشان میکنیم |
| وَ عَرَضْنا جَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ لِلْکافِرینَ عَرْضًا (100) | و حتماً جهنّم را آن روز، به کافران عرضه میکنیم |
| اَلَّذینَ کانَتْ اَعْیُنُهُمْ فى غِطاءٍ عَنْ ذِکْرى | آنهایی که پرده‌ای بر چشمانشان بود و از یاد من غافل بودند |
| وَ کانوا لایَسْتَطیعونَ سَمْعًا (101) | و قدرت شنوائی نداشتند |
| اَفَحَسِبَ الَّذینَ کَفَروا | آیا منکرانِ حقیقت گمان کردند |
| اَنْ یَتَّخِذوا عِبادى مِنْ دونى اَوْلِیاءَ | که باید بندگانم را به جای من، سرپرست[i] بگیرند؟ |
| اِنّا اَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْکافِرینَ نُزُلًا (102) | ما جهنّم را برای پذیرایی از کافران آماده کرده‌ایم |
| قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْاَخْسَرینَ اَعْمالًا (103) | بگو: «آیا به شما زیانکارترین مردم را معرّفی کنم؟» |
| اَلَّذینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِى الْحَیاهِ الدُّنْیا | کسانی هستند که تلاش آنها در زندگی دنیا تباه شد |
| وَ هُمْ یَحْسَبونَ | ولی خودشان گمان می‌کنند، |
| اَنَّهُمْ یُحْسِنونَ صُنْعًا (104) | کارهای خوبی انجام می‌دهند |
| اُولٰئِکَ الَّذینَ کَفَروا بِآیاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقائِهى | آنانند که به نشانه‌های خدا و دیدار او کفر ورزیدند، |
| فَحَبِطَتْ اَعْمالُهُمْ | در نتیجه، اعمالشان نابود شد؛ |
| فَلا نُقیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَزْنًا (105) | و در روز قیامت، برای اعمال آنان، وزنی نمینهیم |
| ذٰلِکَ جَزاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِما کَفَروا | به این سبب، پاداش آنها جهنّم است، زیرا کفر ورزیدند |
| وَ اتَّخَذوا آیاتى وَ رُسُلى هُزوًا (106) | و نیز، آیات و پیامبرانم را به مسخره گرفتند. |
[i] عبادت بندگان خدا به چه معنی است؟ اگر ما بندگان خداوند را در جایگاه خدایی قرار دهیم، آنان را عبادت کرده‌ایم، مثلاً خدای متعال می‌فرماید:«فقط به من توکّل کنید» و «من برای بنده خودم کفایت می‌کنم»، حال اگر بجای خداوند به بندگانش تکیه کنیم، در حقیقت آنان را عبادت کرده‌ایم و اگر آنها را اداره‌کننده‌ی دنیا یا آخرت بدانیم و از آنان حاجت بخواهیم، عبادتشان کرده‌ایم. همانگونه که در آیات بعدی ذکر می‌شود، گاهی اینگونه اعمال نادرست به اسم دین انجام می‌شود و انسان گمان دارد کار خوبی می‌کند، ولی در واقع مشرک شده است. قرآن اینگونه افراد را، زیانکارترین مردم می‌شناسد. به ارتباط بین آیات 102 تا 104 دقّت نمایید. در نهج البلاغه نیز آمده که امام علی (ع) فرمودند: «هلک فیّی الاثنان محبٌّ غال و مبغضٌ غال» یعنی «دو گروه در ارتباط با من به هلاکت رسیدند، یکی آن که در محبت من زیاده روی کرد و دیگر آن که در دشمنی، زیاده روی نمود».
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- آیا به شما زیانکارترین مردم را معرّفی کنم؟ کسانی که تلاش آنها در زندگی دنیا تباه شد ولی گمان می‌کنند، کارهای خوبی انجام می‌دهند؛ آنان به نشانه‌های الهی و دیدار او کفر ورزیدند،در نتیجه، اعمالشان نابود شد و در قیامت، اعمال آنان، وزنی ندارد
