سوره مریم آیات ۶۶ تا ۹۱ – چه کنیم تا همراه شیاطین نباشیم؟

۱۲/۰۷/۱۴۰۲

این مقاله درباره سوره مریم آیات ۶۶ تا ۹۱ از قرآن کریم است که به بحث درباره رستاخیز، جبران اعمال، شفاعت، توحید و انکار شرک می‌پردازد. این آیات، یادآور مهمترین مباحث اعتقادی در توحید و معاد است و با بیانی زیبا به تشریح آموزه‌های اسلام در این زمینه می‌پردازد. از جمله مطالب مهم این آیات می‌توان به اثبات معاد جسمانی، رستاخیز انسان‌ها و شیاطین در محشر، تفاوت سرانجام اهل ایمان و کفر، وحدانیت خداوند و ردّ شرک اشاره کرد. امید است با مطالعه این آیات و تامل و تعمق در معنی آن درس های قرآن را بیاموزیم و مومنان نیکوتری باشیم.

وَ یَقولُ الْاِنْسانُ اَئِذا ما مِتُّ	و انسان می‌گوید: « آیا هنگامی که مُردم،
لَسَوْفَ اُخْرَجُ حَیًّا (۶۶)‏	به‌ راستی زنده از خاک بیرون آورده می‌شوم؟»
اَوَ لایَذْکُرُ الْاِنْسانُ	آیا انسان به یاد نمی‌آورد
اَنّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ یَکُ شَیْئًا (۶۷)‏	که ما قبلاً او را آفریده‌ایم، در حالی که چیزی نبود
فَوَ رَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّیاطینَ	به خدا سوگند که حتماً آنان را با شیاطین، یکجا جمع می‌کنیم؛
ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا (۶۸)‏	سپس به حالت زانو زده، اطراف جهنّم، حاضرشان می‌کنیم.
ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کُلِّ شیعَهٍ	سپس از پیروان هر گروهی، افرادی را جدا می‌کنیم؛
اَیُّهُمْ اَشَدُّ عَلَى الرَّحْمٰنِ عِتِیًّا (۶۹)‏	که در برابر خدای رحمان از همه نافرمان‌تر بودند
ثُمَّ لَنَحْنُ اَعْلَمُ بِالَّذینَ هُمْ اَوْلیٰ بِها صِلِیًّا (۷۰)‏	آنگاه البتّه ما داناتریم که چه کسانی برای آتش، سزاوارترند
بِالَّذینَ هُمْ اَوْلیٰ بِها صِلِیًّا (۷۰)‏	که چه کسانی برای سوختن در آتش، از دیگران‌ سزاوارترند
وَ اِنْ مِنْکُمْ اِلّا وارِدُها	و همه‌ی شما، وارد جهنّم می‌شوید
کانَ عَلیٰ رَبِّکَ حَتْمًا مَقْضِیًّا (۷۱)‏	و این امری است قطعی و حتمی از جانب خداوند
ثُمَّ نُنَجِّى الَّذینَ اتَّقَوْا	سپس اهل تقوا را نجات می‌دهیم،
وَ نَذَرُ الظّالِمینَ فیها جِثِیًّا (۷۲)‏	ولی ستمگرانی را که در آنجا به زانو افتاده‌اند، رها می‌کنیم
وَ اِذا تُتْلیٰ عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ	هنگامی‌که آیات روشن ما بر آنان خوانده می‌شود،
قالَ الَّذینَ کَفَروا لِلَّذینَ آمَنوا	منکرانِ حقیقت به مؤمنان می‌گویند:
اَیُّ الْفَریقَیْنِ خَیْرٌ مَقامًا وَ اَحْسَنُ نَدِیًّا (۷۳)‏	«جایگاه کدام یک از ما دوگروه بهتر و مجلسشان زیباتر است؟»
وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ	چه بسیار نسل‌هایی[i] که پیش از آنان هلاک کردیم
هُمْ اَحْسَنُ اَثاثًا وَ رِئْیًا (۷۴)‏	با آنکه از جهت مال و ظاهر، بسیار قدرتمند بودند
قُلْ مَنْ کانَ فِى الضَّلالَهِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمٰنُ مَدًّا	بگو: «کسی که در گمراهی باشد، خدای رحمان به او مهلت می‌دهد؛
حَتّیٰ اِذا رَاَوْا ما یوعَدونَ	تا هنگامی‌که وعده الهی را ببینند،
اِمَّا الْعَذابَ وَ اِمَّا السّاعَهَ فَسَیَعْلَمونَ	یا مجازات و یا روز قیامت را، آنگاه خواهند دانست
مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکانًا وَ اَضْعَفُ جُنْدًا (۷۵)‏	چه کسی جایگاهش بدتر و سپاهش ناتوان‌تر است»
وَ یَزیدُ اللّهُ الَّذینَ اهْتَدَوْا هُدًى	افرادی که پذیرای هدایتند، خداوند بر هدایت آنها می‌افزاید
وَ الْباقِیاتُ ا لصّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوابًا	و پاداش اعمال صالح و ماندگار، نزد خدای تو بهتر است
وَ خَیْرٌ مَرَدًّا (۷۶)‏	و عاقبتِ نیکوتری دارد
اَفَرَاَیْتَ الَّذى کَفَرَ بِآیاتِنا	آیا آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید، دیده‌ای؟
وَ قالَ لَاُوتَیَنَّ مالًا وَ وَلَدًا (۷۷)‏	همان که گفت: «قطعاً به من، مال و فرزند داده می‌شود»
اَطَّلَعَ الْغَیْبَ اَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا (۷۸)‏	آیا غیب می‌داند یا از خدای رحمان پیمانی گرفته؟
کَلّا سَنَکْتُبُ ما یَقولُ	هرگز چنین نیست به زودی آنچه را می‌گوید، می‌نویسیم
وَ نَمُدُّ لَه_و مِنَ الْعَذابِ مَدًّا (۷۹)‏	و کاملاً بر مجازاتش می‌افزاییم
وَ نَرِثُه_و ما یَقولُ وَ یَأْتینا فَرْدًا (۸۰)‏	آنچه را که می‌گوید، از او می‌گیریم و تنها به سوی ما ‌آید
وَ اتَّخَذوا مِنْ دونِ اللّهِ آلِهَهً لِیَکونوا لَهُمْ عِزًّا (۸۱)‏	به جای اللّه، خدایانی را گرفتند تا برایشان عزت آوَرَد
کَلّا سَیَکْفُرونَ بِعِبادَتِهِمْ	هرگز، چنین نیست، به زودی پرستشِ خود را انکار می‌کنند؛
وَ یَکونونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا (۸۲)‏	و با آنان، دشمن و مخالف می‌شوند
اَلَمْ‌تَرَ اَنّا اَرْسَلْنَا الشَّیاطینَ عَلَى الْکافِرینَ	آیا ندیدی که ما شیطان‌ها را بر منکرانِ حقیقت فرستادیم
تَؤُزُّهُمْ اَزًّا (۸۳)‏	تا آنان را کاملاً تحریک کنند؟
فَلا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ	پس برای مجازات آنان شتاب نکن
اِنَّما نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (۸۴)‏	این ما هستیم که برای عذاب آنها، روزشماری می‌کنیم
یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقینَ اِلَى الرَّحْمٰنِ وَفْدًا(۸۵)‏	روزی که اهل تقوا را به سوی خدای رحمان، می‌بریم
وَ نَسوقُ الْمُجْرِمینَ اِلیٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا (۸۶)‏	و گنه‌کاران را تشنه‌کام، به سوی جهنّم می‌رانیم
لا یَمْلِکونَ الشَّفاعَهَ	آنان حقّ شفاعت ندارند؛
اِلّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا (۸۷)‏	جز آن کسی که نزد خدای رحمان، پیمانی گرفته باشد
وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ وَلَدًا (۸۸)‏	و گفتند: خدای رحمان فرزندی گرفته
لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا اِدًّا (۸۹)‏	واقعاً کار زشتی را مرتکب شُدید
تَکادُ السَّماواتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ	نزدیک است آسمان‌ها از این سخن ناروا فرو ریزد ؛
وَ تَنْشَقُّ الْاَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدًّا (۹۰)‏	و زمین بشکافد و کوه‌ها با صدای بلند، متلاشی شود
اَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَدًا (۹۱)‏	که برای خدای مهربان، فرزندی قائل شدند.

[i] کلمه «قرن» در عربی یعنی گروهی از مردم که با هم و در یک زمان زندگی می‌کنند

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

خوب است به شرطی که:

و انسان می‌گوید: «آیا هنگامی که مُردم، به‌راستی زنده میشوم و از خاک بیرون آورده می‌شوم؟» ‏ آیا انسان به یاد می‌آورد که ما قبلاً او را آفریده‌ایم، در حالی که چیزی نبود ‏. همه‌ی شما، وارد جهنّم می‌شوید و این امری است قطعی از جانب خداوند ‏؛ سپس اهل تقوا را نجات می‌دهیم، افرادی که پذیرای هدایتند، خداوند بر هدایت آنها می‌افزاید و پاداش اعمال صالح و ماندگار، نزد خدا بهتر است و عاقبتِ نیکوتری دارد ‏

استخاره با قرآن