سوره مریم آیات 66 تا 91 – چه کنیم تا همراه شیاطین نباشیم؟

این مقاله درباره سوره مریم آیات 66 تا 91 از قرآن کریم است که به بحث درباره رستاخیز، جبران اعمال، شفاعت، توحید و انکار شرک می‌پردازد. این آیات، یادآور مهمترین مباحث اعتقادی در توحید و معاد است و با بیانی زیبا به تشریح آموزه‌های اسلام در این زمینه می‌پردازد. از جمله مطالب مهم این آیات می‌توان به اثبات معاد جسمانی، رستاخیز انسان‌ها و شیاطین در محشر، تفاوت سرانجام اهل ایمان و کفر، وحدانیت خداوند و ردّ شرک اشاره کرد. امید است با مطالعه این آیات و تامل و تعمق در معنی آن درس های قرآن را بیاموزیم و مومنان نیکوتری باشیم.

وَ یَقولُ الْاِنْسانُ اَئِذا ما مِتُّو انسان می‌گوید: « آیا هنگامی که مُردم،
لَسَوْفَ اُخْرَجُ حَیًّا (66)‏به‌ راستی زنده از خاک بیرون آورده می‌شوم؟»
اَوَ لایَذْکُرُ الْاِنْسانُآیا انسان به یاد نمی‌آورد
اَنّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ یَکُ شَیْئًا (67)‏که ما قبلاً او را آفریده‌ایم، در حالی که چیزی نبود
فَوَ رَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّیاطینَبه خدا سوگند که حتماً آنان را با شیاطین، یکجا جمع می‌کنیم؛
ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا (68)‏سپس به حالت زانو زده، اطراف جهنّم، حاضرشان می‌کنیم.
ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کُلِّ شیعَهٍسپس از پیروان هر گروهی، افرادی را جدا می‌کنیم؛
اَیُّهُمْ اَشَدُّ عَلَى الرَّحْمٰنِ عِتِیًّا (69)‏که در برابر خدای رحمان از همه نافرمان‌تر بودند
ثُمَّ لَنَحْنُ اَعْلَمُ بِالَّذینَ هُمْ اَوْلیٰ  بِها صِلِیًّا (70)‏آنگاه البتّه ما داناتریم که چه کسانی برای آتش، سزاوارترند
بِالَّذینَ هُمْ اَوْلیٰ  بِها صِلِیًّا (70)‏که چه کسانی برای سوختن در آتش، از دیگران‌ سزاوارترند
وَ اِنْ مِنْکُمْ اِلّا وارِدُهاو همه‌ی شما، وارد جهنّم می‌شوید
کانَ عَلیٰ  رَبِّکَ حَتْمًا مَقْضِیًّا (71)‏و این امری است قطعی و حتمی از جانب خداوند
ثُمَّ نُنَجِّى الَّذینَ اتَّقَوْاسپس اهل تقوا را نجات می‌دهیم،
وَ نَذَرُ الظّالِمینَ فیها جِثِیًّا (72)‏ولی ستمگرانی را که در آنجا به زانو افتاده‌اند، رها می‌کنیم
وَ اِذا تُتْلیٰ  عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍهنگامی‌که آیات روشن ما بر آنان خوانده می‌شود،
قالَ الَّذینَ کَفَروا لِلَّذینَ آمَنوامنکرانِ حقیقت  به مؤمنان می‌گویند:
اَیُّ الْفَریقَیْنِ خَیْرٌ مَقامًا وَ اَحْسَنُ نَدِیًّا (73)‏«جایگاه کدام یک از ما دوگروه بهتر و مجلسشان زیباتر است؟»
وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍچه بسیار نسل‌هایی[i] که پیش از آنان هلاک کردیم
هُمْ اَحْسَنُ اَثاثًا وَ رِئْیًا (74)‏با آنکه از جهت مال و ظاهر، بسیار قدرتمند بودند
قُلْ مَنْ کانَ فِى الضَّلالَهِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمٰنُ مَدًّابگو: «کسی که در گمراهی باشد، خدای رحمان به او مهلت می‌دهد؛
حَتّیٰ  اِذا رَاَوْا ما یوعَدونَتا هنگامی‌که وعده الهی را ببینند،
اِمَّا الْعَذابَ وَ اِمَّا السّاعَهَ فَسَیَعْلَمونَیا مجازات و یا روز قیامت را، آنگاه خواهند دانست
مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکانًا وَ اَضْعَفُ جُنْدًا (75)‏چه کسی جایگاهش بدتر و سپاهش ناتوان‌تر است»
وَ یَزیدُ اللّهُ الَّذینَ اهْتَدَوْا هُدًىافرادی که پذیرای هدایتند، خداوند بر هدایت آنها می‌افزاید
وَ الْباقِیاتُ ا لصّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوابًاو پاداش اعمال صالح و ماندگار، نزد خدای تو بهتر است
وَ خَیْرٌ مَرَدًّا (76)‏و عاقبتِ نیکوتری دارد
اَفَرَاَیْتَ الَّذى کَفَرَ بِآیاتِناآیا آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید، دیده‌ای؟
وَ قالَ لَاُوتَیَنَّ مالًا وَ وَلَدًا (77)‏همان که گفت: «قطعاً به من، مال و فرزند داده می‌شود»
اَطَّلَعَ الْغَیْبَ اَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا (78)‏آیا غیب می‌داند یا از خدای رحمان پیمانی گرفته؟
کَلّا سَنَکْتُبُ ما یَقولُهرگز چنین نیست به زودی آنچه را می‌گوید، می‌نویسیم
وَ نَمُدُّ لَهو مِنَ الْعَذابِ مَدًّا (79)‏و کاملاً بر مجازاتش می‌افزاییم
وَ نَرِثُهو ما یَقولُ وَ یَأْتینا فَرْدًا (80)‏آنچه را که می‌گوید، از او می‌گیریم و تنها به سوی ما ‌آید
وَ اتَّخَذوا مِنْ دونِ اللّهِ آلِهَهً لِیَکونوا لَهُمْ عِزًّا (81)‏به جای اللّه، خدایانی را گرفتند تا برایشان عزت آوَرَد
کَلّا سَیَکْفُرونَ بِعِبادَتِهِمْهرگز، چنین نیست، به زودی پرستشِ خود را انکار می‌کنند؛
وَ یَکونونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا (82)‏و با آنان، دشمن و مخالف می‌شوند
اَلَمْ‌تَرَ اَنّا اَرْسَلْنَا الشَّیاطینَ عَلَى الْکافِرینَآیا ندیدی که ما شیطان‌ها را بر منکرانِ حقیقت  فرستادیم
تَؤُزُّهُمْ اَزًّا (83)‏تا آنان را کاملاً تحریک کنند؟
فَلا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْپس برای مجازات آنان شتاب نکن
اِنَّما نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84)‏این ما هستیم که برای عذاب آنها، روزشماری می‌کنیم
یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقینَ اِلَى الرَّحْمٰنِ وَفْدًا(85)‏روزی که اهل تقوا را به سوی خدای رحمان، می‌بریم
وَ نَسوقُ الْمُجْرِمینَ اِلیٰ  جَهَنَّمَ وِرْدًا (86)‏و گنه‌کاران را تشنه‌کام، به سوی جهنّم می‌رانیم
لا یَمْلِکونَ الشَّفاعَهَآنان حقّ شفاعت ندارند؛
اِلّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا (87)‏جز آن کسی که نزد خدای رحمان، پیمانی گرفته باشد
وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ وَلَدًا (88)‏و گفتند: خدای رحمان فرزندی گرفته
لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا اِدًّا (89)‏واقعاً کار زشتی را مرتکب شُدید
تَکادُ السَّماواتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُنزدیک است آسمان‌ها از این سخن ناروا فرو ریزد ؛
وَ تَنْشَقُّ الْاَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدًّا (90)‏و زمین بشکافد و کوه‌ها با صدای بلند، متلاشی شود
اَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَدًا (91)‏که برای خدای مهربان، فرزندی قائل شدند.

[i] کلمه «قرن» در عربی یعنی گروهی از مردم که با هم و در یک زمان زندگی می‌کنند

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

خوب است به شرطی که:

  • و انسان می‌گوید: «آیا هنگامی که مُردم، به‌راستی زنده میشوم و از خاک بیرون آورده می‌شوم؟» ‏ آیا انسان به یاد می‌آورد که ما قبلاً او را آفریده‌ایم، در حالی که چیزی نبود ‏. همه‌ی شما، وارد جهنّم می‌شوید و این امری است قطعی از جانب خداوند ‏؛ سپس اهل تقوا را نجات می‌دهیم، افرادی که پذیرای هدایتند، خداوند بر هدایت آنها می‌افزاید و پاداش اعمال صالح و ماندگار، نزد خدا بهتر است و عاقبتِ نیکوتری دارد ‏

دسترسی سریع به سایر سوره ها و آیات قرآن

ترتیب نزول 5 / سوره مدنی / تعداد آیات 7

نقطه
Logo